6- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهِيمَ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ ذَكَرَهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَيْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قـَالَ سـَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنَّ قَوْماً مِنَ النَّاسِ قَلَّتْ مُدَارَاتُهُمْ لِلنَّاسِ فَأُنِفُوا مِنْ قـُرَيـْشٍ وَ ايـْمُ اللَّهِ مـَا كـَانَ بـِأَحْسَابِهِمْ بَأْسٌ وَ إِنَّ قَوْماً مِنْ غَيْرِ قُرَيْشٍ حَسُنَتْ مُدَارَاتُهُمْ فـَأُلْحـِقـُوا بـِالْبَيْتِ الرَّفِيعِ قَالَ ثُمَّ قَالَ مَنْ كَفَّ يَدَهُ عَنِ النَّاسِ فَإِنَّمَا يَكُفُّ عَنْهُمْ يَداً وَاحِدَةً وَ يَكُفُّونَ عَنْهُ أَيْدِيَ كَثِيرَةً
اصول كافى ج : 3 ص : 180 رواية :6

ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع ) مـى فـرمـود: گروهى از قريش با مردم كم سازگارى كردند و از قريش رانده شدند، در صورتي كه به خدا سوگند كه از نظر خانوادگى عيبى نداشتند. و گروهى از غير قريش با مردم خوشرفتارى نمودند و به خاندان عالى و بلند پيوستند.
سپس فرمود: هر كه دستش را از مردم دریغ دارد. او از آنها يكدست دريغ داشته ، ولى مردم از او دستها دريغ دارند.

شرح :
بـه مـضـمـون جمله اخير كلامى در خطبه 23 نهج البلاغه از اميرالمؤمنين عليه السلام وارد شـده كـه بـخـويـشـان و فـامـيـل اخـتـصـاص دارد و سـيـد رضـى ـ رحـمة الله ـ در آنجا توضيحى بيان ميكند.