حدیث شماره 13
13- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ مُثَنًّى الْحَنَّاطِ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ قَالَ قَالَ أَبـُو عـَبـْدِ اللَّهِ ع مـَا مـِنْ جـُرْعـَةٍ يـَتـَجـَرَّعـُهَا الْعَبْدُ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ جُرْعَةِ غَيْظٍ يَتَجَرَّعُهَا عِنْدَ تَرَدُّدِهَا فِى قَلْبِهِ إِمَّا بِصَبْرٍ وَ إِمَّا بِحِلْمٍ
اصول كافى ج : 3 ص : 172 رواية :13
ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع) فـرمـود: هـيـچ جـرعـه اى بـنـه نـنـوشـد كـه نـزد خـداى عـزوجـل مـحـبـوبـتـر بـاشـد از جـرعـه خـشـمـى كـه ، هـنـگـام گـردشـش در دل بنوشد، بوسيله صبر يا خويشتن دارى .
شرح :
مـراد از گـردش جـرعـه در دل ، هـيـجان و جوششى است كه براى خشمگين دست ميدهد و فكر ميكند آيا مجازات كنم يا در گذرم .