6- عـَلِيٌّ عـَنْ أَبـِيـهِ عـَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا أَقْبَحَ الْفَقْرَ بَعْدَ الْغِنَى وَ أَقْبَحَ الْخَطِيئَةَ بَعْدَ الْمَسْكَنَةِ وَ أَقْبَحُ مِنْ ذَلِكَ الْعَابِدُ لِلَّهِ ثُمَّ يَدَعُ عِبَادَتَهُ
اصول كافى ج : 3 ص : 132 رواية :6

ترجمه روايت شريفه :
رسولخدا (ص ) فرمود: چه زشت است فقر بعد از ثروتمندى و چه زشت است گناه بعد از خوارى و درويشى و زشت تر از آن كسى است كه عبادت خدا كند و سپس آنرا وا گذارد.

شرح :
زشـتـى فـقـر بعد از ثروتمندى يا از لحاظ اسراف و تبذير و بيكار ماندن و خرج كـردنـسـت و يـا از لحـاظ ايـنـسـتـكـه انـسـان را وجـو آنكه ثروت دارد و مدتى با دست باز زنـدگـى مـيـكـرده اسـت ، نـاگـاه طـريق بخل و خست پيش گيرد و چون فقرا زندگى كند و يـامـقـصـود زشـتـى در نظر اهل دنياست ، اگر چه نزد خدا پسنديده باشد و اما زشتى گناه بـعـد از خـوارى و درويشى بمعنى گناه كردن در زمان پيرى و سستى و يا گناه كردن در زمان غنا و ثروت است ، پس از آنكه بفقر و درويشى مبتلى باشد