حدیث شماره 4
4- أَبـُو عـَلِيٍّ الْأَشـْعـَرِيُّ عَنْ عِيسَى بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ يُونُسَ عـَنْ أَبـِي الْحـَسـَنِ ع قـَالَ قـَالَ أَكـْثـِرْ مـِنْ أَنْ تَقُولَ اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْنِى مِنَ الْمُعَارِينَ وَ لَا تـُخـْرِجـْنِى مِنَ التَّقْصِيرِ قَالَ قُلْتُ أَمَّا الْمُعَارُونَ فَقَدْ عَرَفْتُ أَنَّ الرَّجُلَ يُعَارُ الدِّينَ ثُمَّ يَخْرُجُ مِنْهُ فَمَا مَعْنَى لَا تُخْرِجْنِى مِنَ التَّقْصِيرِ فَقَالَ كُلُّ عَمَلٍ تُرِيدُ بِهِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فـَكـُنْ فـِيـهِ مـُقـَصِّراً عـِنْدَ نَفْسِكَ فَإِنَّ النَّاسَ كُلَّهُمْ فِى أَعْمَالِهِمْ فِيمَا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اللَّهِ مُقَصِّرُونَ إِلَّا مَنْ عَصَمَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ
اصول كافى ج : 3 ص : 117 رواية :4
ترجمه روايت شريفه :
فـضـل بـن يونس گويد: حضرت ابوالحسن عليه السلام فرمود: بسيار بگو: بار خدايا مرا از عاريه داران ايمان قرار ده واز تقصير بيرون مبر.
عـرضـكردم : معنى عاريه داران را ميدانم كه مردى دين را بطور عاريه ميگيرد و سپس از آن خـارج مـيـشـود (چـون ديـنش مستقر و ثابت نبوده ، پس از اندكى كافر و بيدين شود) معنى [مـرا از تـقـصـيـر بـيـرون مـبـر] چـيـسـت ؟ فـرمـود: هـر عـمـلى كـه بـمـقـصـد خـداى عـزوجـل مـيـكـنـى ، خـود را در آن مـقـصـر شـنـاس ، زيـرا مـردم هـمـگـى در اعـمـال خـويـش مـيـان خـود و خـدا مـقـصـرنـد، جـز آنـكـه را خـداى عـزوجـل نـگـهـدارى كـنـد. (كه انبياء و ائمه باشند، زيرا ايشان در شرايط عبادت باندازه امكان كوتاهى نكنند، اگر چه براى اظهار عجز و نقصان خود را مقصر دانند).