4- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبـِى عـَبـْدِ اللَّهِ ع قـَالَ أَيُّمـَا عـَبْدٍ أَقْبَلَ قِبَلَ مَا يُحِبُّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَقْبَلَ اللَّهُ قِبَلَ مَا يـُحـِبُّ وَ مـَنِ اعـْتـَصـَمَ بـِاللَّهِ عـَصـَمـَهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَقْبَلَ اللَّهُ قِبَلَهُ وَ عَصَمَهُ لَمْ يُبَالِ لَوْ سـَقـَطـَتِ السَّمَاءُ عَلَى الْأَرْضِ أَوْ كَانَتْ نَازِلَةٌ نَزَلَتْ عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ فَشَمِلَتْهُمْ بَلِيَّةٌ كـَانَ فـِى حـِزْبِ اللَّهِ بـِالتَّقـْوَى مِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ أَ لَيْسَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِى مَقامٍ أَمِينٍ
اصول كافى ج : 3 ص : 106 رواية : 4

ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع ) فـرمـود: هـر بنده اى كه به آنچه خداى عزّوجلّ دوست دارد، روى آورد، خدا بآنچه او دوست دارد روى آورد، و هر كه در پناه خدا رود، خدايش پناه دهد. و كسيكه خدا باو روآورده و او را پـنـاه داده اسـت ، بـاك نـدارد، و اگـر آسـمـان بر زمين افتد يا بلائى بر اهـل زمين نازل شود و همه را فراگيرد، او بسبب تقوايش در زمره حزب خداست (كه فرمايد: الا ان حـزب الله هـم الغـالبـون [يعنى حزب خدا پيروزند]) و از هر بلا محفوظ است ، مـگـر نـه ايـنـسـت كـه خداى عزّوجلّ مى فرمايد: [مردم با تقوى در جايگاه امنى هستند. 51 سوره 44] (كه حوادث و آفات بآنها نرسد).