11- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عـَنْ مـُحـَمَّدِ بـْنِ عـِيسَى عَنْ يُونُسَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ قَالَ قِيلَ لِلرِّضَا ع إِنَّكَ تـَتـَكـَلَّمُ بـِهـَذَا الْكـَلَامِ وَ السَّيـْفُ يـَقْطُرُ دَماً فَقَالَ إِنَّ لِلَّهِ وَادِياً مِنْ ذَهَبٍ حَمَاهُ بِأَضْعَفِ خَلْقِهِ النَّمْلِ فَلَوْ رَامَهُ الْبَخَاتِيُّ لَمْ تَصِلْ إِلَيْهِ
اصول كافى ج : 3 ص : 98 رواية :11

ترجمه روايت شريفه :
بـامـام رضـا (ع ) عـرض شـد: شـمـا چنين سخنى ميگوئيد و از شمشير خون ميچكد (يعنى با وجود اينكه هارون آماده كشتن مخالفين خود است شما دعوى امامت داريد؟!) حضرت فرمود: خدا را بيابانى است از طلا كه آنرا با ناتوان ترين مخلوقش يعنى مورچه نگهداشته است ، و اگر شتر خراسانى آهنگ آن كند بدان نرسد.

توضيح :
گـويـا جواب حضرت استعاره تمثيله و يا مثاليست براى بيان قدرت حق تعالى بر خـلاف آثـار ظاهرى و جريان عادى كه انسان تصور مى كند، و اينكه براى قدرت خدا ممكن است بمورچه ظاهر ناتوان نيرو وقوه ئى عطا كند كه بشتران بسيار قوى عطا نكند.