2- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عـَنْ أَبـِيـهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبَانٍ عَنِ الْحَسَنِ الصَّيْقَلِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَمَّا يَرْوِى النَّاسُ أَنَّ تَفَكُّرَ سَاعَةٍ خَيْرٌ مِنْ قِيَامِ لَيْلَةٍ قُلْتُ كَيْفَ يـَتـَفـَكَّرُ قـَالَ يـَمـُرُّ بِالْخَرِبَةِ أَوْ بِالدَّارِ فَيَقُولُ أَيْنَ سَاكِنُوكِ أَيْنَ بَانُوكِ مَا بَالُكِ لَا تَتَكَلَّمِينَ
اصول كافى ج : 3 ص : 91 رواية :2

ترجمه روايت شريفه :
حـسـن صـيـقـل گـويـد: از امـام صـادق (ع ) دربـاره آنـچـه مـردم روايت ميكنند كه : [يكساعت انـديـشـيـدن بـهـتـر از عبادت يكشب است ] پرسيدم و گفتم : چگونه بينديشد؟ فرمود: از خـرابـه يـا خـانـه ايـكـه ميگذرد بگويد: ساكنينت كجايند؟ سازندگانت كجايند؟ چرا سخن نميگوئى ؟

شرح :
پـيـداسـت كـه امـام (ع ) هـم روايـت را تـصديق فرموده است ، و چون انديشيدن يكساعت گـاهـى موجب توبه از گناهان و عبادت تمام عمر ميگردد، از اين رو از عبادت يكشب و بلكه يـكـسـال و هـفتاد سال چنانكه در روايات ديگر شنيده ام بهتر است وتوضيح امام در دو جمله اول نـتـيـجـه اش اينستكه انسان زود گذشتن و فناء دنيا را از نظر دور ندارد و آنرا تلقين بـنـفس كند تا ازحرص و طمع و ستم و افزوه طلبيش كاسته شود و از جمله اخير اين نتيجه گـرفـتـه مـى شـود كـه انـسـان مـى فـهـمـد خداموجوداتى را جامد و بى شعور و غير ناطق آفـريـده اسـت ، پـس او را لازمـسـت كـه در بـرابـر نـعـمـت حـيـات و عـقـل و نـطـق خـدا راسـپـاسـگـزارى كـنـد، و مـمـكـن اسـت دنـبـاله نـتـيـجـه دو جـمـله اول باشد.