3- عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ عَنْ صَفْوَانَ عَنْ أَبَانٍ عَنْ فُضَيْلٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع أُولئِكَ كَتَبَ فِى قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ هَلْ لَهُمْ فِيمَا كَتَبَ فِى قُلُوبِهِمْ صُنْعٌ قَالَ لَا
اصول كافى ج : 3 ص : 24 رواية :2

ترجمه روايت شريفه :
فضيل گويد: بامام صادق (ع ) عرضكردم : اينكه خدا فرمايد: [ايشانند كه خدا ايمانرا در دلهـايـشـان رقـم زده ، 22 سـوره 58 آيـا خود نسبت بآنچه خدا در دلهايشان رقم زده دستى دارند؟] فرمود: نه .

شرح :
ايـن روايـت بـا عـنـوان بـاب مـنـاسبت ندارد و گويا از روايات باب سابق بوده و اشتباها در اينجا درج شده است . و نيز روايتى بدين مضمون در ج 1 ص 229 بشماره 411 گذشت و در آنجا شرحى نسبت بآن بيان شد، كه مختصرش ‍ اينست : احداث وايجاد ايمان در دل مـؤ مـن از عـهـده بنده خارج است و وظيفه او نيست بلكه اين كار فقط بدست خداست ، ولى وظـيـفـه بـنـده ايـنـسـت كـه صـفـحـه دل را از تـعـصـب و اغـراض باطل پاك كند و آنرا آماده پذيرش قلم خدا سازد، مثلا درصددهمين آيه صفتى براى مؤ منين ذكـر نـمـوده و سـپـس فـرمـوده اسـت اولئك كـتـب ... و پـيـداسـت كـه غـيـر ايـشـان مـشـمـول رقـم زدن خدا نمى شوند و صدر آيه اينست : لاتجد قوما يؤ منون بالله و اليوم الاخـر يـوادون مـن حـادالله و رسـوله و لوكـانـوا آباء هم او ابناءهم او اخوانهم او عشريتهم [گـروهـى را بـخدا و روز جزا ايمان آورده اند، نبينى كه با كسانيكه با خدا وپيغمبرش مـخـالفـت مـى كـنند، دوستى ورزند، اگر چه پدران يا پسران يا برادران يا خويشانشان باشند].