17- عـَلِيٌّ عـَمَّنْ حـَدَّثَهُ قَالَ وُلِدَ لِي وَلَدٌ فَكَتَبْتُ أَسْتَأْذِنُ فِى طُهْرِهِ يَوْمَ السَّابِعِ فَوَرَدَ لَا تـَفـْعـَلْ فـَمـَاتَ يـَوْمَ السَّابِعِ أَوِ الثَّامِنِ ثُمَّ كَتَبْتُ بِمَوْتِهِ فَوَرَدَ سَتُخْلَفُ غَيْرَهُ وَ غـَيـْرَهُ تـُسـَمِّيـهِ أَحـْمَدَ وَ مِنْ بَعْدِ أَحْمَدَ جَعْفَراً فَجَاءَ كَمَا قَالَ قَالَ وَ تَهَيَّأْتُ لِلْحَجِّ وَ وَدَّعْتُ النَّاسَ وَ كُنْتُ عَلَى الْخُرُوجِ فَوَرَدَ نَحْنُ لِذَلِكَ كَارِهُونَ وَ الْأَمْرُ إِلَيْكَ قَالَ فَضَاقَ صَدْرِى وَ اغْتَمَمْتُ وَ كَتَبْتُ أَنَا مُقِيمٌ عَلَى السَّمْعِ وَ الطَّاعَةِ غَيْرَ أَنِّى مُغْتَمٌّ بِتَخَلُّفِى عَنِ الْحَجِّ فـَوَقَّعَ لَا يَضِيقَنَّ صَدْرُكَ فَإِنَّكَ سَتَحُجُّ مِنْ قَابِلٍ إِنْ شَاءَ اللَّهُ قَالَ وَ لَمَّا كَانَ مِنْ قَابِلٍ كـَتـَبـْتُ أَسـْتـَأْذِنُ فـَوَرَدَ الْإِذْنُ فـَكـَتـَبـْتُ أَنِّى عـَادَلْتُ مـُحـَمَّدَ بْنَ الْعَبَّاسِ وَ أَنَا وَاثِقٌ بـِدِيـَانـَتـِهِ وَ صـِيـَانـَتـِهِ فـَوَرَدَ الْأَسـَدِيُّ نِعْمَ الْعَدِيلُ فَإِنْ قَدِمَ فَلَا تَخْتَرْ عَلَيْهِ فَقَدِمَ الْأَسَدِيُّ وَ عَادَلْتُهُ
اصول كافى جلد 2 صفحه 463 روايت 17

ترجمه روايت شريفه :
مـردى گـويـد: برايم پسرى متولد شد، به حضرت نامه نوشتم و اجازه خواستم او را در روز هـفـتـم ختنه كنم . جواب رسيد: نكن ، او هم در روز هفتم يا هشتم مرد. آنگاه خبر مرگش را نـوشـتـم . جـواب آمد: (((به جاى او ديگرى و ديگرى به تو عطا شود كه اولى را احمد و بعد از او را جعفر نام خواهى گذاشت ))) و چنان شد كه فرمود.
و بـاز عازم حج گشتم و با مردم خداحافظى كردم و آماده حركت بودم كه نامه ئى آمد: (((ما اين كار را خوش نداريم ، خودت ميدانى ))) من دلتنگ و اندوهگين شدم ، به حضرت نوشتم كـه : مـن بـشـنـيـدن و فـرمـان بـردن از شـمـا پـا بـر جـا ايستاده ام ولى باز ماندن از حج اندوهگينم ، بس ‍ نامه آمد: (((دلتنگ مباش ، سال آينده حج خواهى گزارد انشاءالله))) .
چـون سـال آينده شد، نامه نوشتم و اجازه خواستم ، حضرت اجازه فرمود، سپس نوشتم : من محمد بن عباس را براى هم كجاوه بودن برگزيده ام و به ديانت وصيانت او اطمينان دارم ، جـواب آمـد (((اءسـدى خـوب رفـيـقـى اسـت ، اگر او مى آيد ديگرى را انتخاب مكن ))) سپس ‍ اسدى آمد و با او هم كجاوه شدم .