23- عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ الْغَفَّارِ قَالَ دَخَلَ الْعَبَّاسِيُّونَ عَلَى صَالِحِ بْنِ وَصِيفٍ وَ دَخَلَ صَالِحُ بْنُ عـَلِيٍّ وَ غـَيـْرُهُ مـِنَ الْمـُنْحَرِفِينَ عَنْ هَذِهِ النَّاحِيَةِ عَلَى صَالِحِ بْنِ وَصِيفٍ عِنْدَ مَا حَبَسَ أَبَا مـُحَمَّدٍ ع فَقَالَ لَهُمْ صَالِحٌ وَ مَا أَصْنَعُ قَدْ وَكَّلْتُ بِهِ رَجُلَيْنِ مِنْ أَشَرِّ مَنْ قَدَرْتُ عَلَيْهِ فَقَدْ صـَارَا مـِنَ الْعـِبـَادَةِ وَ الصَّلَاةِ وَ الصِّيـَامِ إِلَى أَمـْرٍ عـَظـِيمٍ فَقُلْتُ لَهُمَا مَا فِيهِ فَقَالَا مَا تَقُولُ فِى رَجُلٍ يَصُومُ النَّهَارَ وَ يَقُومُ اللَّيْلَ كُلَّهُ لَا يَتَكَلَّمُ وَ لَا يَتَشَاغَلُ وَ إِذَا نَظَرْنَا إِلَيـْهِ ارْتـَعـَدَتْ فـَرَائِصـُنـَا وَ يـُدَاخـِلُنـَا مـَا لَا نـَمـْلِكـُهُ مـِنْ أَنـْفـُسـِنَا فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِكَ انْصَرَفُوا خَائِبِينَ
اصول كافى جلد 2 صفحه 446 روايت 23

ترجمه روايت شريفه :
زمـانـى كـه حـضـرت ابـو مـحـمـد عـليه السلام (نزد صالح بن وصيف تركى ، پيشكار و اخـتـيـاردار مـهـتـدى عـبـاسى ) در زندان بود، عباسيون و صالح بن على و ديگرانى كه از نـاحـيـه اهـلبـيـت منحرف بودند نزد صالح رفتند (تا به او سفارش كنند درباره حضرت سـخـتـگـيـرى كـنـد) صـالح گـفـت . مـن چـه كنم ، دو نفر از نانجيب ترين مردانى را كه مى تـوانـسـتـم پيدا كنم ، بر او گماشتم ، آن دو نفر (در اثر مشاهده رفتار حضرت ) از لحاظ عـبـادت و نـمـاز و روزه خـيلى كوشا شدند، من به آن دو نفر گفتم : در او چه خصلت است ؟ گـفـتـند: چه مى گوئى درباره مردى كه روز را روزه مى گيرد و تمام شب عبادت مى كند، نـه سـخـن مـى گـويـد و نه بچيزى سرگرم مى شود چون به او نگاه مى كنيم ، رگهاى گـردن مـا مـى لرزد و حـالى بما دست مى دهد كه نمى توانيم خود را نگه داريم چون چنين شنيدند، نوميد برگشتند.