7- وَ بـِهـَذَا الْإِسـْنَادِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قـَالَ قـَالَ النَّبـِيُّ ص لِفـَاطـِمـَةَ ع يـَا فـَاطـِمـَةُ قـُومـِي فـَأَخْرِجِى تِلْكَ الصَّحْفَةَ فَقَامَتْ فـَأَخـْرَجـَتْ صـَحـْفـَةً فـِيـهـَا ثـَرِيدٌ وَ عُرَاقٌ يَفُورُ فَأَكَلَ النَّبِيُّ ص ‍ وَ عَلِيٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحـَسـَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثَلَاثَةَ عَشَرَ يَوْماً ثُمَّ إِنَّ أُمَّ أَيْمَنَ رَأَتِ الْحُسَيْنَ مَعَهُ شَيْءٌ فَقَالَتْ لَهُ مـِنْ أَيـْنَ لَكَ هـَذَا قـَالَ إِنَّا لَنَأْكُلُهُ مُنْذُ أَيَّامٍ فَأَتَتْ أُمُّ أَيْمَنَ فَاطِمَةَ فَقَالَتْ يَا فَاطِمَةُ إِذَا كَانَ عـِنـْدَ أُمِّ أَيـْمَنَ شَيْءٌ فَإِنَّمَا هُوَ لِفَاطِمَةَ وَ وُلْدِهَا وَ إِذَا كَانَ عِنْدَ فَاطِمَةَ شَيْءٌ فَلَيْسَ لِأُمِّ أَيْمَنَ مِنْهُ شَيْءٌ فَأَخْرَجَتْ لَهَا مِنْهُ فَأَكَلَتْ مِنْهُ أُمُّ أَيْمَنَ وَ نَفِدَتِ الصَّحْفَةُ فَقَالَ لَهَا النَّبِيُّ ص أَمـَا لَوْ لَا أَنَّكِ أَطـْعـَمـْتـِهـَا لَأَكـَلْتِ مِنْهَا أَنْتِ وَ ذُرِّيَّتُكِ إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ الصَّحْفَةُ عِنْدَنَا يَخْرُجُ بِهَا قَائِمُنَا ع فِى زَمَانِهِ
اصول كافى جلد 2 صفحه 358 روايت 7

ترجمه روايت شريفه :
پـيـغـمـبـر صـلى للّه عـليـه و آله به فاطمه عليهاالسلام فرمود: برخيز و آن سينى را بـيـرون آر، او بـرخـاسـت و سـيـنـى ئى را آورد كه در آن نان روغن ماليده و گوشت پخته بـود، پـيـغـمـبـر صـلى للّه عـليـه و آله بـا على و فاطمه و حسن و حسين 13 روز از آن مى خـوردنـد، سـپس ام ايمن حسين عليه السلام را ديد چيزى (از آن نان و گوشت ) با خود دارد، بـه او گـفـت : ايـن از كجاست ؟ فرمود: چند روز است كه ما اين غذا را مى خوريم ، ام ايمن نزد فاطمه آمد و گفت : اى فاطمه ! هر چه ام ايمن دارد، به فاطمه و فرزندانش متعلق است ، اما فـاطمه هر چه دارد به ام ايمن از آن چيزى نمى رسد؟ فاطمه قدرى از آن را براى او آورد و ام ايـمـن از آن بـخورد و غذاى آن سينى تمام شد، پيغمبر به او فرمود. اگر به ام ايمن نمى خورانيدى تا روز قيامت تو و ذريه تو از آن مى خوردند.