88- عـَلِيُّ بـْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ الدَّيْلَمِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبَانِ بـْنِ تـَغـْلِبَ عـَنْ أَبـِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَوْلُهُ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ فـَقـَالَ مـَنْ أَكـْرَمـَهُ اللَّهُ بـِوَلَايـَتـِنـَا فـَقـَدْ جـَازَ الْعَقَبَةَ وَ نَحْنُ تِلْكَ الْعَقَبَةُ الَّتِى مَنِ اقـْتـَحـَمـَهَا نَجَا قَالَ فَسَكَتَ فَقَالَ لِى فَهَلَّا أُفِيدُكَ حَرْفاً خَيْرٌ لَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ مَا فِيهَا قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ قَوْلُهُ فَكُّ رَقَبَةٍ ثُمَّ قَالَ النَّاسُ كُلُّهُمْ عَبِيدُ النَّارِ غَيْرَكَ وَ أَصْحَابِكَ فَإِنَّ اللَّهَ فَكَّ رِقَابَكُمْ مِنَ النَّارِ بِوَلَايَتِنَا أَهْلَ الْبَيْتِ
اصول كافى جلد 2 صفحه 307 روايت 88

ترجمه روايت شريفه :
ابـان بـن تـغـلب گـويـد: بـه امام صادق عليه السلام عرض كردم : قربانت ، خداى تعالى فـرمـايـد: (((خـود را بگردنه نينداخته 11 سوره 90 ـ))) حضرت فرمود: كسى را كه خدا به بركت ولايت ما گرامى اش داشته از گردنه گذشته است و ما هستيم آن گردنه ئى كه هر كس وارد شود نجات يابد.
راوى گـويد: من خاموش بودم ، باز حضرت فرمود: نمى خواهى به تو حرفى آموزم و افاده كـنم كه از دنيا و آنچه در آنست برايت بهتر باشد؟ عرض كردم : چرا قربانت ، فرمود: آن قـول خـداست : (((آزاد كردن بنده 13 سوره 90 ـ))) آنگاه فرمود: مردم همگى برده دوزخند، مگر تو و اصحابت ، زيرا خدا به بركت ولايت ما خانواده گردن شما را از آتش ‍ دوزخ رهائى بخشيده (بحديث 1128 رجوع شود).