4- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ لَا يُسَمِّيهِ بِاسْمِهِ إِلَّا كَافِرٌ
اصول كافى جلد 2 صفحه 127 رواية 4

ترجمه روايت شريفه :
امام صادق عليه السلام فرمود: نام صاحب الامر را جز كافر نبرد.

شرح :
از عـلتـى كـه در روايت دوم ذكر شد، پيداست كه نهى از بردن نام آن حضرت مخوص به زمان غيبت صغرى بوده و براى اين است كه نامش ‍ در افواه نباشد و دشمنان در جستجوى او بـر نـيـايـنـد ولى عـلامـه مـجـلسـى (ره ) اخـبـار ديـگـرى هـم نـقـل مـى كـنـد كـه تـا زمـانـيـكـه ظـهـور نـكـنـد و زمـيـن را پـر از عـدل و داد نفرمايد، ذكر نامش روا نيست و خود مجلسى در ص 240 مرآت مى گويد: و لاريب ان الا حـوط ترك التسمية مطلقا (((شكى نيست كه احتياط اينست كه تا آن حضرت غايب است نـامـش را نـبـرنـد))) (ولى بـه نـظـر مـا جـز تـعـبـد دليل محكمى بر اين قول نمى توان يافت ، زيرا ناميدن آن حضرت را به اءلقابى مانند، حـجـت ، ولى عـصـر، امـام زمـان و ده هـا لقـبـى كـه در دعـاى نـدبـه و امثال آن وارد شده مانعى ندارد و از نظر استدلال فرقى ميان اين القاب و كله (((م ح م د))) ديـده نـمـى شـود و نـامـيدن پدر آن حضرت را به كنيه (((ابو محمد))) در اين روايات ذكر شـده بـود و نـيـز از لحاظ علتى كه در روايت دوم ذكر شد، فرقى ميان القاب و نام نيست بلكه آن القاب بيشتر دشمنان را تحريك مى كند و به فكر جستجو مى اندازد).