6- مـُحـَمَّدُ بـْنُ يـَحـْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِي طَالِبٍ عَنْ سَدِيرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ قَوْماً يَزْعُمُونَ أَنَّكُمْ آلِهَةٌ يَتْلُونَ بِذَلِكَ عَلَيْنَا قُرْآناً وَ هُوَ الَّذِى فِى السَّمـاءِ إِلهٌ وَ فِى الْأَرْضِ إِلهٌ فَقَالَ يَا سَدِيرُ سَمْعِى وَ بَصَرِى وَ بَشَرِى وَ لَحْمِى وَ دَمِى وَ شـَعـْرِى مـِنْ هـَؤُلَاءِ بـَرَاءٌ وَ بـَرِئَ اللَّهُ مِنْهُمْ مَا هَؤُلَاءِ عَلَى دِينِى وَ لَا عَلَى دِينِ آبَائِى وَ اللَّهِ لَا يـَجـْمَعُنِى اللَّهُ وَ إِيَّاهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ سَاخِطٌ عَلَيْهِمْ قَالَ قُلْتُ وَ عِنْدَنَا قَوْمٌ يـَزْعـُمـُونَ أَنَّكـُمْ رُسُلٌ يَقْرَءُونَ عَلَيْنَا بِذَلِكَ قُرْآناً يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعـْمـَلُوا صـالِحـاً إِنِّى بـِمـا تـَعْمَلُونَ عَلِيمٌ فَقَالَ يَا سَدِيرُ سَمْعِى وَ بَصَرِى وَ شَعْرِى وَ بَشَرِى وَ لَحْمِى وَ دَمِى مِنْ هَؤُلَاءِ بَرَاءٌ وَ بَرِئَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ رَسُولُهُ مَا هَؤُلَاءِ عَلَى دِينِى وَ لَا عـَلَى دِيـنِ آبَائِى وَ اللَّهِ لَا يَجْمَعُنِى اللَّهُ وَ إِيَّاهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا وَ هُوَ سَاخِطٌ عَلَيْهِمْ قَالَ قـُلْتُ فـَمـَا أَنـْتـُمْ قَالَ نَحْنُ خُزَّانُ عِلْمِ اللَّهِ نَحْنُ تَرَاجِمَةُ أَمْرِ اللَّهِ نَحْنُ قَوْمٌ مَعْصُومُونَ أَمَرَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِطَاعَتِنَا وَ نَهَى عَنْ مَعْصِيَتِنَا نَحْنُ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ عَلَى مَنْ دُونَ السَّمَاءِ وَ فَوْقَ الْأَرْضِ
اصول كافى جلد 2 صفحه 11 رواية 6

ترجمه روايت شريفه :
سـديـر گـويـد، بـامـام صـادق عـليه السّلام عرض كردم : مردمى عقيده دارند كه شما خدا و مـعـبـوديـد و بـراى دليل عقيده خود اين آيه قرآن را مى خوانند: [اوست كه در آسمان معبود اسـت و در زمـيـن معبود است - 84 سوره 43ـ] (اينها گمان مى كنند كه معبود زمين امامانند) امام فـرمـود: اى سـديـر! شنوائى و بينائيم ، پوست و گوشتم ، خون و مويم از اينان بيزار اسـت و خدا از ايشان بيزار باشد، اينان دين من و دين پدران مرا ندارند. خدا در روز قيامت ، مـرا بـا آنـهـا گـرد هـم نـياورد، جز آنكه بر آنها خشمگين باشد. عرضكردم : مردمى نزد ما هـسـتـنـد كـه عـقـيـده دارنـد شـمـا پـيـغـمـبـريـد! و ايـن آيـه قـرآن را بـراى دليل سخن خود قرائت مى كنند: [اى رسولان از چيزهايى پاكيزه بخوريد و كار شايسته كنيد كه من بكردار شما دانايم ـ سوره 23ـ ]امام فرمود: اى سدير! شنوائى و بينائيم ، مـو و پـوستم ، گوشت و خونم از اينها بيزار است و خدا و رسولش از اينان بيزار باشد، اينها بدين من و دين پدرانم نيستند، خدا در قيامت مرا با ايشان گرد هم نياورد جز اينكه بر آنـهـا خـشـمـگـيـن بـاشد. عرض كردم : پس شما چه موقعيتى داريد؟ فرمود: ما خزانه دار علم خـدائيـم ، مـا مـتـرجـم امـر خـدائيـم ، مـا مـردمـى مـعصوم هستيم ، خداى تبارك و تعالى مردمرا بـفـرمـانـبـرى ما امر فرموده و از نافرمانى ما نهى نموده است ، ما حجت رسائيم بر هر كه زير آسمان و روى زمين است .

شرح :
راجـع بـه آيـه اول بـحـديـث 330 رجـوع شـود و امـا راجـع بـه آيـه دوم گـويـا طـريـق اسـتدلال غلط آنها اينستكه : با لفظ جمع برسولان خطاب شده است و مخاطب بايد حاضر بـاشـد، پس ممكن نيست كه مقصود از رسولان پيغمبران گذشته باشند، زيرا آنها در زمان نزول قرآن حاضر نبودند پس مقصود از رسولان پيغمبر و امامان عليه السّلام مى باشند، ولى جـوابـش ايـنستكه علاوه بر اينكه خود امام از اين مردم بيزارى مى جويد خطاب در آيه حـكـايـت از خـطـابـهـاى مـتـعـدد مـى كـنـد، يـعـنـى بـه هـر رسـولى در زمـان نزول قرآن حاضر نبودند پس مقصود از رسولان پيغمبر و امامان عليه السّلام مى باشند، ولى جوابش اينست كه علاوه بر اينكه خود امام از اين مردم بيزارى مى جويد خطاب در آيه حكايت از خطابهاى متعدد مى كند، يعنى بهر رسولى در زمان حياتش چنين دستورى داده شده ، نـه آنـكـه ايـن خـطـاب در زمان واحد متوجه همگى باشد و بتعبير ديگر مى توان گفت اين خطاب بالاصاله متوجه پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و بالتبع متوجه پيغمبران گذشته است و بعضى گفته اند خطاب توجه شخص پيغمبر و صيغه جمع از نظر احترام و تشريف آنـحـضـرتـسـت ، و مـقصود از چيزهاى پاكيزه ، لذائذ حلالست كه خدا براى همه بندگانش جـايـز و مـباح قرار داده است و اين آيه رد بر رياضت كشانى ست كه ترك دنيا و لذائذ آن كنند