3- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمّدٍ عَنْ مُعَلّى بْنِ مُحَمّدٍ عَنِ الْوَشّاءِ قَالَ سَأَلْتُ الرّضَا ع عَنْ قَوْلِ اللّهِ تَعَالَى وَ عَلاماتٍ وَ بِالنّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ قَالَ نَحْنُ الْعَلَامَاتُ وَ النّجْمُ رَسُولُ اللّهِ ص‏
اصول كافى جلد 1 صفحه: 296 روايه: 3

ترجمه :
وشاء گويد: از حضرت رضا(عليه السلام) راجع به قول خداى تعالى (((و علاماتى گذاشت و بوسيله ستاره هدايت شوند))) پرسيدم فرمود: ما هستيم علامات و ستاره رسول خدا صلى الله عليه و آله است.

شرح :
خداي تعالى در آياتى چند كه پيش از اين آيه شريفه است، نعمتها و آيات قدرت خود را براى بشر بيان مى‏كند و در يك آيه قبل مى‏ فرمايد: (((و در زمين لنگرهائى (از كوه) افكند، تا زمين شما را نلرزاند و جويها و راهها پديد آورد، شايد هدايت يابند))) سپس فرمايد: و علاماتى گذاشت و بوسيله ستاره هدايت شوند))) پيداست كه تفسير و معنى ظاهر آيه اينستكه براى راههاى زمين علاماتى مانند كوهها و پست بلنديها قرار داد، تا مسافرين مقصد و هدف خود را گم نكنند و در شب هم ستاره‏ها را چراغ و راهنماى اين علامات قرار داد و اين معنى بسيار مناسب است با تأويلى كه امام عليه السلام براى راه دين و رهبرى پيغمبر و امامان صلى الله عليه و آله نسبت به آن راه مى‏ فرمايد.