4- عَلِيّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ ع قَالَ خَلَقَ اللّهُ الْمَشِيئَةَ بِنَفْسِهَا ثُمّ خَلَقَ الْأَشْيَاءَ بِالْمَشِيئَةِ
اصول كافى ج 1 صفحه: 149 رواية: 4

 ترجمه :
امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند مشيت را بخود مشيت آفريد سپس چيزها را با مشيت آفريد.
شرح :
معنی جمله دوم واضح است ولی درباره جمله اول انظار و اقوال مختلفی از شارحين كافی نقل شده است، مرحوم مجلسی پنج قول در مرآت نقل می‏كند، يكی از آن اقوال كه روشن‏تر به نظر می‏رسد قول مرحوم فيض است كه خلاصه‏اش اين است كه مشيت نسبتی بشائی (خداوند) و نسبتی به مشی‏ء (خواسته شده) دارد و از لحاظ اول صفت ذاتی قديم و عين ذات خداوند است به اين معنی است كه ذات خدا می‏تواند آنچه خير و صلاح است اختيار كند بنابراين كلمه (((خلق))) (آفريد) مجاز است و مراد تحقق و ثبوت مشيت است و انتزاع آن از ذات باری تعالی اما از لحاظ دوم همان معنی جمله دوم است كه همه چيز را خداوند به مشيت آفريند.