علماي علم اصول مي‌گويند: اصل اولي در افعال و عادات، حليت و برايت است، مگر آن‌كه مورد نهي قرار گيرد. خداوند متعال خطاب به پيامبرش مي‌فرمايد: «قلْ لا اجد في ما اوحي الي محرما علي طاعم يطْعمه الا انْ يكون ميْته اوْ دما مسْفوحا اوْ لحْم خنْزير فانه رجْس اوْ فسْقا اهل لغيْر الله به»؛(348) «بگو اي پيامبر در احكامي كه به من وحي شده، چيزي كه براي خورندگان طعام حرام باشد نمي‌يابم جز آن‌كه مردار باشد يا خون ريخته يا گوشت خوك كه پليد است يا حيواني كه بدون ذكر نام خدا از روي فسق ذبح كنند.»
دكتر يوسف قرضاوي مي‌گويد: «اول مبديي كه اسلام آن را تقرير كرده، آن است كه اصل اولي در اشياء و منافعي كه خداوند خلق كرده، حليت و اباحه است، و حرام نيست مگر آنچه كه بر او نص صريح صحيح از شارع بر تحريمش رسيده باشد...».(349)