محمد بن عبدالوهاب در نامه خود خطاب به ابن عيسي كه بر او احتجاج كرده بود كه فقها غير از آن چيزي كه او فهميده، معتقدند اين آيه را در جواب او مي‌نويسد: «اتخذوا احْبارهمْ ورهْبانهمْ ارْبابا منْ دون الله»؛ سپس مي‌گويد: «فسرها رسول الله والايمه من بعده بهذا الذي تسمونه (الفقه) وهو الذي سماه الله شركا واتخاذهم اربابا لا اعلم بين المفسرين خلافا في ذلك...»؛(151) «اين آيه را رسول خدا و امامان بعد از او به همين چيزي كه شما اسم آن را "فقه" گذاشته‌ايد، تفسير كرده‌اند. و اين فقه است كه خداوند آن را شرك ناميده و دنبال كردن آن را ارباب غير از خدا معرفي كرده است. من خلافي در اين معنا بين مفسرين نمي‌دانم...».