معاويه در تحكيم سلطنت خويش به اخذ اموال مردم بى گناه و كشتن بىپرواى آنان پرداخت . حتى زنان و كودكان نيز او وحشى گريهاى معاويه در امان نبودند . جنايات او به گونه‌اى است كه ذكر هر نمونه‌اش قلب عالم انسانيت را جريحه‌دار مى سازد . معاويه پس از اتمام جنگ صفين و پس از قضيه حكمين عمال خويش را براى كشتن طرفداران على در تمامى  بلاد بسيج نمود . وى " بسر بن ارطات " را به سوى مدينه روانه كرد . " بسر " جماعت بسيارى را در مدينه قتل عام كرده ، منازل آنان را با خاك يكسان نمود . پس از آن به سوى مكه وسرات ونجران روانه شد و بسيارى از مردم بى گناه را در اين شهرها به قتل رسانيد . سپس آهنگ يمن و در آن ديار نيز كشتارى دست جمعى نمود . حتى سرهاى دو كودك خردسال عبيد الله بن عباس را - كه والى على در يمن بود - از تن جدا كرد . مادر اين دو كودك ( = ام حكيم ) چنان از كشته شدن فرزندانش متأثر شده بود كه حيران در ميان مردم مى گرديد و مى گفت : " اى كسانى كه دو فرزند مرا ديده‌ايد ، بچه‌هاى من چون دو مرواريد از صدف در آمده‌اند . . . آنها قلب من بودند ، امروز دلم برايشان تنك شده است . . . امروز بچه‌هاى مرا از من گرفته‌اند . . . چيزهايى را كه " بسر " مى گويند باور نمى كنم . . . چه كسى من دلداده را به كودكانم مى رساند . . . " . ( 1 ) هنگامى  كه خبر كشتار مردم و كشتن اطفال معصوم را به امير المؤمنين على عليه السلام دادند ، سخت گريست و " بسر " را نفرين نمود . ( 2 ) همچنين سفيان بن عوف به 6 هزار سپاهى ، ضحاك بن قيس با 3 هزار وعبدالله بن سعد به 1700 نفر ، از طرف معاويه مأمور شدند كه در تمامى  بلاد بگردند ومواليان على ( ع ) را به فجيع‌ترين شكل به قتل برسانند . ( 3 )