چون از اصحاب كس نماند جز آنكه كشته شده بود، نوبت به جوانان هاشمى رسيد .پس فرزندان اميرالمؤ منين عليه السّلام و اولاد جعفر و عقيل و فرزندان امام حسن و امام حسين عليهماالسّلام ساخته جنگ شدند و با يكديگر وداع كردند.
وَ لَنِعْمَ ما قيلَ:
شعر :
                                                    آئيد تا بگرييم چون اَبر در بهاران
                                                                                                        كز سنگ ناله خيزد روز وداع ياران
                                                    با ساربان بگوئيد احوال اشك چشمم
                                                                                                        تا بر شتر نبندد محمل به روز باران
                                                    لَوْ كُنْتَ ساعَةَ بَينِنا ما بَينَنا
                                                                                                        وَ شَهِدْتَ كَيْفَ نُكَرِّرُالتَّوْديعا
                                                    اَيْقَنْتَ اَنَّ مِنَ الدُّمُوعِ وُحَدِّثاً
                                                                                                        وَ عَلِمْتَ اَنَّ مِنَ الْحَديثِ دُموعاً
                                                    گفتمش سير ببينم مگر از دل برود
                                                                                                        آنچنان جاى گرفته است كه مشگل برود
پس به عزم جهاد قدم جوانمردى در پيش نهاد.