گاه مى گویند ساختن بنا بر قبور سبب پرستش قبرها مى شود و این حدیث نبوى گواه بر عدم جواز آن است: «لَعَنَ اللهُ الْیَهُودَ اتَّخَذُوا قُبُورَ أنْبِیَائِهِمْ مَسَاجِدَ; خداوند یهود را لعن کرد زیرا قبور پیامبرانشان را مسجد قرار دادند».(1) ولى بر همه مسلمین روشن است که هیچ کس قبور اولیاء الله را پرستش نمى کند و میان «زیارت» و «عبادت» فرق واضح و روشنى است. ما همان گونه که به زیارت و دیدار احیا و زنده ها مى رویم و بزرگان را احترام کرده و از آنها التماس دعا مى کنیم، همین گونه به زیارت اموات مى رویم و به بزرگان دین و شهداى راه اسلام احترام مى گذاریم و از آنها التماس دعا داریم. آیا هیچ عاقلى مى گوید زیارت بزرگان در حیاتشان به صورتى که گفته شد، عبادت، کفر و شرک است؟ زیارت بعد از وفات نیز همین گونه است. پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) به زیارت قبور بقیع مى رفت و روایات بسیارى در منابع اهل سنّت در مورد زیارت قبر پیامبر(صلى الله علیه وآله) و زیارت سایر قبور آمده است.
اگر خداوند یهود را لعن کرده به سبب این بوده که قبور انبیا را سجده گاه قرار دادند، در حالى که هیچ مسلمانى هیچ قبرى را سجده گاه خود قرار نمى دهد. قابل توجّه این که هم اکنون قُبّه و بارگاه پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در کنار مسجد نبوى سر به آسمان کشیده و همه مردم مسلمان ـ حتّى وهّابى ها ـ در روضه مقدّسه (آن قسمتى از مسجد نبوى که در کنار قبر آن حضرت و متّصل به آن است) در پنج وقت نماز واجب مى خوانند و در اوقات دیگر نمازهاى مستحب، و در پایان هم قبر پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) را زیارت مى کنند. آیا این کار پرستش قبور محسوب مى شود و حرام است؟ یا این که قبر مطهّر پیامبر(صلى الله علیه وآله) مستثناست، آیا ادلّه شرک و حرمت پرستش غیر خدا قابل استثناست؟! به یقین زیارت قبور ربطى به عبادت ندارد، و نماز در کنار قبر پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و قبور سایر اولیاء الله هیچ مشکلى ندارد و حدیث بالا ناظر به کسانى است که واقعاً پرستش قبور مى کردند. کسانى که با زیارت شیعیان جهان از قبور امامان(علیهم السلام) آشنا هستند، مى دانند هنگام نمازهاى واجب وقتى صداى مؤذّن بلند مى شود، همه رو به قبله مى ایستند و نمازهاى واجب را به جماعت برگزار مى کنند و موقع زیارت نخست صدبار تکبیر مى گویند و بعد از زیارت نیز دو رکعت نماز مستحب رو به قبله بجا مى آورند، تا در آغاز و پایان روشن شود پرستش مخصوص خداست.
ولى متأسّفانه باب تهمت و افترا و دروغ ـ بر اثر انگیزه هاى خاصّى ـ گشوده شده و اقلّیّت وهّابیها همه مخالفان خود را به انواع تهمت ها متّهم مى سازند. بهترین راه حمل بر صحّت این است که بگوییم، آنها بر اثر قلّت بضاعت علمى،توان تحلیل مسائل را به خوبى ندارند و حقیقت شرک وتوحیدرادرنیافتهوفرق میان زیارت و عبادت را به طور دقیق نمى دانند. 1. صحیح بخارى، جلد 1، صفحه 110، همین معنا به اضافه «والنصارى» در صحیح مسلم نیز آمده است. (جلد 2، صفحه 67).