سؤال 49:
آيا صحيح است که در بين صحابه کرام رسول خدا جمع کثيري از آنان شيعه بودند؟ چنانچه ابوحاتم و ابن خلدون و احمد امين و صبحي صالح به اين مطلب اشاره کرده اند.
1 ـ ابوحاتم: انَّ أوّل اسم لمذهب ظهر في الاسلام، هوالشيعة وکان هذا لقب اربعة من الصحابة: ابوذر، عمار، مقداد وسلمان...(108)
اولين نامي براي مذهبي که در اسلام ظاهر شد، نام شيعه بود که لقب چهار نفر از صحابه پيامبر ـ صلي الله عليه و سلّم ـ بود.
2 ـ ابن خلدون: کان جماعة من الصحابة يتشيعون لعلي ويرون استحقاقه علي غيره(109)
در ميان صحابه گروهي بودند که به حضرت علي گرايش داشته و بإصطلاح شيعه بودند، و ايشان را سزاوارتر از ديگران به خلافت اسلامي مي دانستند.
3 ـ احمد امين: وقد بدأ التشيع من فرقة من الصحابة کانوا مخلصين في حبّهم لعلي يرونه أحق بالخلافة لصفات رواها فيه. ومن اشهرهم سلمان وابوذر والمقداد(110)
پيدايش و شروع تشيع در ميان گروهي از صحابه پيامبر بود که در محبّت به حضرت علي(رضي الله عنه)بسيار مخلص بوده، و ايشان را به خاطر صفات و فضائلي که راجع به او رسيده أحق و سزاوارتر به امامت مي دانستند. و مشهورترين آنان سلمان و ابوذر و مقداد(رضي الله عنه)بود.
4 ـ صبحي صالح: ابوالطفيل. عباس بن عبدالمطلب و جميع بنيه و عمار و ابوايوب(111).
يعني ميان صحابه پيامبر اکرم در دوران پيامبر ـ صلي الله عليه و سلّم ـ شيعيان و هواداران علي وجود داشتند. پس چرا ما نسبت به شيعه موضع منفي داريم؟ اگر صحابه را بر حق مي دانيم بايد مذهب و روش آنان را هم حق بدانيم.