كه ذكر آن در آغاز بحث فرق و مذاهب گذشت )؛ اين فرقه پيروان (زياد بن منذر عبدى ) (: ابوالجارود) بودند اينان به امامت زيد و پس از او به امامت محمد بن عبدالله بن حسن (: نفس زكيه ) قايل شدند و اعتقاد داشتند كه نفس زكيه زنده است و خروج خواهد كرد.
برخى از اين فرقه (قاسم علوى ) صاحب طالقان را امام دانسته و برخى ديگر (يحيى بن عمر) صاحب كوفه را امام مى گفتند.
ابوالجارود از علما مذهب زيديه مورد لعن و نفرين امام صادق عليه السلام بود و امام باقر عليه السلام به وى لقب سرحوب داده بود كه از القاب شيطان لعين است .