او در همان صفحه نيز مي گويد: «خداوند برداشته است حكمي را كه به جز طهارت است و همه ي اشياء در درياي طهارت فرورفته اند» بنابراين او همه ي اشياء را پاك مي داند ولي از بعضي به عنوان نظافت و تميزي نه به عنوان نجس بودن آن ها نهي كرده است. [1] .

علي محمد باب در واحد ششم باب دوم بيان نيز همه چيز را پاك مي داند، و در آنجا مطالبي آورده كه از آن چند مطلب استفاده مي شود:
1- آب قليل و كثير از لحاظ طهارت و پاك كردن فرقي ندارند.
2- تمام اشياء پاك است.
3- فقط كساني كه به سيد علي محمد باب معتقد نيستند نجسند. [2] .
و در باب 17 از واحد ششم گويد: فضله موش پاك است و دوري از آن واجب نيست.
و در بيان فارسي صفحه 176 گويد: آبي (مني) كه شما از آن آفريده شده ايد، خداوند آن را در كتاب پاك نمود.
* * *
[1] مثلا در اقدس، در همان صفحه 22 مي گويد: مبادا استعمال كنيد آبي را كه به وسيله ي هوا يا چيز ديگر متغير شده است و شما عنصر لطيف در ميان مردم باشيد.
[2] باب در بيان عربي (ص 46، سطر 15) گويد: «كل شي ء نطلق عليه اسم شي ء قدا دخل في بحر الجل و الطهر بنفسه الا من لا يؤمن بالبيان.».