از اصول معتقدات شيعه در بحث امامت عقيده ي به حضرت مهدي عليه السلام و قائم بودن او است؛ آنها معتقدند كه نام مبارك او «محمد» كنيه اش ابوالقاسم، فرزند امام يازدهم حسن بن علي العسكري عليه السلام است كه در سنه ي 255 هجري قمري روز نيمه شعبان هنگام طلوع فجر از نرگس خاتون عليهاالسلام در شهر سامرا متولد شد، و پس از فوت پدرش در سال 260 از نظرها ناپديد گشت، و غيبت صغري و سپس غيبت كبري به وجود آمد و فعلا در پشت پرده غيبت به سر مي برد تا وقتي كه خدا اراده ي ظهورش را بفرمايد [1] و آن موقعي است كه دنيا را ظلم و جور فراگرفته، وقتي كه او ظهور مي كند دنيا را پر از عدل و داد نمايد.
تمام فرق مسلمين و حتي در اكثر اديان (بلكه در تمام اديان آسماني) عقيده ي به وجود مصلح در آينده مطرح است و همگي در اين مطلب با شيعه توافق دارند كه او مصلح است، و دنيا را كه به فساد و تباهي كشيده شده به سوي اصلاح و پاكي مي كشاند و علايم ديگري نيز (به خصوص شيعيان) براي او و ظهورش ذكر كرده اند. [2] .
موضوع اعتقاد به حضرت مهدي و غيبت او آن چنان روشن است، و شيعه به آن خو گرفته كه گويا در رأس اعتقادات قرار گرفته است، و هر كسي كه تاكنون ادعاي آن را كرده، چون ادعاي او با آن علايمي كه شيعه در مورد امام غايب قايل است تطبيق نكرده، مورد تكذيب شيعه قرار گرفته است.
در اين مسير افراد متعددي ادعاي مهدويت كردند و به سختي مورد طعن شيعه قرار گرفتند [3] يكي از آن ها ميرزا علي محمد باب بود، وي نخست ادعاي بابيت كرد و در موارد بسيار در كتاب احسن القصص و صحيفه عدليه (صفحه ي 27 و 40) و بيان (فارسي، صفحه ي 58) اقرار به وجود و حيات حضرت مهدي عليه السلام كرد، و او را دوازدهمين امام خواند، ولي ناگهان چنان كه قبلا ذكر شد ادعا كرد كه من همان قائم و مهدي هستم كه در انتظار ظهورش هستيد.
حسينعلي در كتاب اشراقات، صفحه ي 164 گويد:
«نفسي از اهل تسنن و جماعت (غلام احمد قادياني در هندوستان) در جهتي از جهات ادعاي قائميت نموده الي حين قريب صد هزار نفر اطاعتش كردند و به خدمتش قيام نمودند، قائم حقيقي (سيد علي محمد باب) به نور الهي ايران قيام بر امر فرمود شهيدش نمودند و بر اطفاء نورش همت گماشتند.
حسينعلي بهاء با اين دست و پا زدن ها خواسته، ادعاي مبشر خود را درست كند و در نتيجه كار خودش درست از آب درآيد، ولي آيا با اين دست و پا زدن ها كار درست مي شود؟ ساده ترين علائم امام زمان (عج) اين است كه وي اسمش محمد، كنيه اش ابوالقاسم، پدرش امام حسن عسكري، در سنه 255 هجري متولد شده كه خود علي محمد باب به اين مطالب و دوره ي غيبت صغري و كبري و نواب چهارگانه ي او، قبلا (هنگام نوشتن احسن القصص و صحيفه ي عدليه) اقرار داشته است و حتي ميرزا جاني در نقطة الكاف در صفحه ي 85 به اين مطلب اشاره كرده و تصريح با تاريخ تولد حضرت مهدي به عدد اشاره كرده و تصريح به تاريخ تولد حضرت مهدي به عدد نور (كه 256 هجرت به حساب ابجد مي شود) نموده آيا كدام يك از اين علائم با سيد علي محمد تطبيق مي كند؟!
وانگهي همه گفته اند پس از ظهور حضرت مهدي عليه السلام همه جا را عدالت فرامي گيرد، آيا پس از ظهور علي محمد همه جا را عدالت فراگرفت؟! تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل، مقايسه ي ساير علائم بر عهده ي خود خوانندگان.
* * *
[1] چنان كه در آغاز فصل اول بيان شد.
[2] در اين باره به جلد 13 بحار و كتاب منتخب الاثر تأليف آيت الله العظمي لطف الله صافي و كتاب «حضرت مهدي فروغ تابان ولايت» تأليف نگارنده مراجعه شود.
[3] چنان كه در فصل اول ذكر شد