يكي از نشانه هاي صدق هر كلامي يك رنگ بودن و عدم اختلاف در آن است، پريشان گويي و اختلاف در گفتار و سخنان متناقض، دليل بي پايگي و دروغ پردازي است، از اين رو در دادگاه ها از همين راه استفاده مي كنند، كساني كه مختلف و پريشان و متناقض سخن گويند، زود محكوم مي گردند.
در قرآن مجيد سوره ي نساء آيه ي 82 مي خوانيم
«أفلا يتدبرون القرآن ولو كان من عند غير الله لوجدوا فيه اختلافا كثيرا؛ آيا در آيات و مطالب قرآن تدبر و تحقيق نمي كنند (تا بدانند) و اگر از جانب بشر بود، اختلاف زيادي در آن مي يافتند.»
قرآن در اين آيه يكي از نشانه هاي صدق خود را عدم اختلاف دانسته است، و تدبر و تفكر در اين باره را ميزان شناخت كتاب صحيح از غيرصحيح قرار داده است، از نظر عقلي نيز اين راه منطقي ترين راه براي تشخيص صدق و كذب
كتاب هايي است كه ادعاي آسماني بودن آن ها شده است.
ما همين بررسي را در آيات قرآن از نظرات مختلف اصولي، و عقيدتي، فرعي، تاريخي، علمي، فلسفي و... مي كنيم و هيچ گونه اختلاف و تناقض در آن نمي يابيم و اين خود دليل استوار و خلل ناپذير درستي و صدق قرآن است.
اينك به طور اختصار از همين راه اصيل و منطقي وارد شده و مرام و كتاب هاي باب و بهاء را بررسي كنيم.
ما پس از بررسي، تناقضات و پريشان گويي ها و اختلاف زيادي كه در مرام باب و بهاء و كتب آن ها مي بينيم، و به راستي اگر اين ها خدا بودند و يا پيغمبر فرستاده ي از طرف خدا بودند، چرا اين قدر پريشان و متناقض سخن گفته اند؟!