پس از اين ها، سال ها گذشت و ديگر از اين گونه مدعيان دروغين بابيت، بروز نكرد، تا اين كه «مذهب انحرافي شيخيه» (در قرن 13 ه. ق) به وجود آمد، مؤسس شيخيه شخصي به نام «شيخ احمد احسائي» بود، او معتقد بود كه در هر دوره بايد يك نفر به عنوان باب خاص (دربان و واسطه مخصوص) امام زمان (عج) براي وساطت بين امام و مردم وجود داشته باشد، و ادعا مي كرد كه من باب خاص امام زمان (عج) هستم. او پس از خود يكي از شاگردانش به نام «سيد كاظم رشتي» را جانشين خود ساخت، و پيروانش را به اطاعت از سيد كاظم رشتي فراخواند. پيروان شيخيه كم كم زياد شدند، پس از مرگ او به اطراف سيد كاظم رشتي آمدند، و به اين ترتيب مذهب دروغين شيخيه رواج يافت، پس از مرگ سيد كاظم رشتي كه يكي از مدعيان بابيت بود، سيد علي محمد باب [1] و سپس حاج كريم خان كرماني، ميرزا حسن گوهر و ميرزا باقر، و يحيي صبح ازل، و پس از او حسينعلي بهاء و... دنباله ي مرام بابيت را ادامه دادند. [2] بنابراين بابي گري و بهايي گري، مولود شيخيه بود، و شيخيه نيز مولود فرقه هاي صوفيه بوده است، چنانكه در جاي خود بيان شده است. به دنبال آن، بهايي گري نيز مولود صوفيه بود، زيرا حسينعلي مؤسس بهائيت قبلا در سلك صوفيه و دراويش بود، چنانكه جبه و كلاه ترمه اي سوزن زده، و موي بلند سر و صورت، و داشتن تبرزين او كه در خانواده اش نگهداري مي شود، بيانگر صوفي گري او است. [3] .
* * *
[1] عجيب اين كه سيد علي محمد باب، در 25 سالگي در سال 1260 هجري قمري، ادعاي بابيت كرد.
[2] ادعاهاي باب و بهاء، در فصل چهارم به طور مشروح آمده است، علي محمد باب، شيخ احمد احسايي را بشارت دهنده ظهور خود مي داند.
[3] اقتباس از جمال ابهي، ص 110.