اين بخش از احاديث حاكي است كه طلب شفاعت از شفيع راستين، در حال حيات و زندگاني او، كاملاً بي اشكال است.
از يك رشته روايات و احاديث استفاده مي شود كه صحابه پيامبر پس از وفات وي، از روح پاك او طلب شفاعت مي كردند. از باب نمونه:

1 - ابن عباس گويد: هنگامي كه اميرمؤمنان از غسل و كفن پيامبر فارغ گرديد روي او را باز كرد و گفت:
«بِأبِي أَنْتَ وأُمّي طِبْتَ حَيّاً وطِبْتَ مَيِّتاً... وَاذْكرنا عَندَ رَبِّكَ...» [1] .«پدر و مادرم فداي تو باد، در حال حيات و ممات پاك و پاكيزه هستي، از ما پيش پروردگار خود يادي كن.»

2 - هنگامي كه پيامبر گرامي درگذشت، ابوبكر در منزل چهره او را باز كرد و بوسيد و گفت پدر و مادرم فداي تو باد در حال حيات و ممات پاك و پاكيزه هستي، از ما پيش پروردگار خود ياد كن و به خاطر داشته باش. [2] .
روايات مذكور مي رساند كه در طلب شفاعت ميان حال حيات و مماتِ شفيع، تفاوتي نيست. پس با توجه به اين آيات و روايات و سنت جاري در ميان مسلمانان در تمام اعصار، موضوع درخواست شفاعت به صورت يك مسأله بديهي درمي آيد كه هرگز نبايد درباره آن كوچكترين شك و ترديدي به خود راه داد. گذشته از اين، صحابه پيامبر پس از درگذشت او، از او طلب دعا مي كردند و اگر درخواست دعا پس از وفات وي صحيح باشد، طلب شفاعت نيز كه نوعي درخواست دعا است، صحيح خواهد بود. [3] .
* * *
[1] نهج البلاغه، خطبه 230.
[2] كشف الارتياب، ص 265 به نقل از خلاصة الكلام.
[3] جهت اطلاع بيشتر به كتاب شفاعت در قلمرو عقل قرآن و حديث (تأليف نگارنده) مراجعه شود كه در آنجا با يكصد حديث (چهل و پنج حديث از كتابهاي اهل تسنن و پنجاه و پنج حديث از كتابهاي شيعه) آشنا مي شويد.