ما مي بينيم كه حضرت مسيح - ع - از خداوند بزرگ مائده آسماني مي طلبد و روز نزول آن را روز عيد معرفي مي كند و مي فرمايد:
«رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائدَةً مَنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عيداً لِأوََّلِنا وَآخِرنا وَآيةً مِنْكَ وَارْزُقْنا وَاَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ...» [1] .
«پروردگارا! مائده اي از آسمان بر ما بفرست تا عيدي براي اول و آخر ما و نشانه اي از تو باشد. روزي بده، تو بهترين روزي دهندگاني.»
آيا ارزش وجود پيامبر گرامي كمتر از يك مائده آسماني است كه حضرت مسيح - ع - روز نزول آن را، عيد اعلام مي دارد. اگر عيد گرفتن آن روز بخاطر اين بود كه مائده آيتِ الهي بود، آيا پيامبر اسلام بزرگترين آيت الهي نيست.
اف بر كساني كه حاضرند روز نزول يك مائده سماوي را كه شكمها را سير مي كند جشن بگيرند ولي از روز نزول قرآن و بعثت پيامبران كه انديشه هاي انسانها را در طول زمان تكامل مي بخشد، با بي اعتنايي گذشته و هر نوع ابراز شادماني را «بدعت» مي انديشند.
* * *
[1] مائده: آيه 114.