هنگامى كه اميرمؤمنان (عليه السلام)از غسل و تكفين پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)فارغ گرديد، روى او را باز نمود و به او چنين گفت:
بأبي أنت و أُمّي طبْتَ حياً وطبْتَ ميتاً، واذكرنا عند ربّك».(1)
پدر و مادرم فداى تو، تو پاك و پاكيزه هستى هم در حال حيات و هم در حال ممات، ما را نزد پروردگارت ياد كن.

عرب جمله «اذكرني عند ربّك» را در مورد شفاعت به كار مى برد همچنان كه يوسف به هم زندانى خود آنگاه كه از زندان آزادمى گشت و طبق پيش بينى يوسف، ساقى ملك خواهد بود به او چنين گفت:
(اذكرنى عند ربّك)(2)
«نزد ملك از من يادى كن و بى گناهى مرا يادآور باش».

در پايان يادآور مى شويم، آيات و رواياتى كه در مورد توسل به انبياء وارد شده است همگى نوعى درخواست شفاعت از آنان است، از اين جهت نيازى به تكرار نيست.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 . نهج البلاغه، خطبه230.
2 . يوسف/42.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------