طبرانى در معجم خود با سندى از انس بن مالك نقل مى كند، وقتى فاطمه بنت اسد درگذشت، پيامبر بر بالين او حاضر شد، گفت: خدا تو را رحمت كند اى مادر دومم، گرسنه مى ماندى و مرا سير مى كردى، برهنه مى ماندى و مرا مى پوشاندى، از غذاهاى لذيذ محروم مى گشتى، و به من مى دادى و در اين كار جز رضايت خدا انگيزه ديگرى نداشتيد.

پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)دستور داد او را سه بار غسل دهند و پيراهن خويش را درآورد و فرمود او را با آن كفن كنيد، سپس براى او به امر رسول خدا لحدى كندند، خود شخصاً وارد قبر شد و خاكهاى لحد را با دست خود درآورد، آنگاه كه از اين عمل فارغ گشت در قبر دراز كشيد و گفت: خدايى كه زنده مى كند و ميمراند و او زنده است و نمى ميرد،
اغفر لأُمّى فاطمة بنت أسد ولقّنها حجّتَها ووسِّع عليها مَدْخلَها بحقّ نبيّك والأنبياء الذينَ من قبلى فانّك أرحم الراحمين.(1)
مادرم فاطمه را بيامرز، حجت او را تفهيم نما، جايگاه او را وسيع گردان، به حق پيامبرت و پيامبران پيشين، همانا تو ارحم الراحمين هستى.

اين حديث به روشنى از مقام مادر على (عليه السلام)پرده برداشته همچنان كه روشن مى سازد كه از خدا مى توان به حقّ پاكان سؤال كرد. تنها چيزى كه ممكن دستاويز مخالف شود وجود يك راوى به نام «روح بن صلاح» در سند است در حاليكه ابن حِبّان وحاكم نيشابورى كه از راوى شناسان زبردست علم حديثيند هر دو او را توثيق كرده اند.

ما در اىنجا(2)دامن سخن را در نقل احاديث اهل سنت كوتاه مى كنيم در حالى كه تعداد روايات از طرف آنان در اين مورد فزون از آن است كه ما منعكس كرديم در نگاهى به روايات اهلبيت اين نوع توسل،چشم گير و در ادعيـه امير مؤمنان وحسيـن بنعلـى و امـام زين العابـديـن(عليهم السلام)بسيـار فـراوان است.(3)

امام حسين (عليه السلام)در دعاى عرفه چنين راز و نياز مى كند:
اللّهمّ إنّا نتوجه إليك في هذه العشية التى شرفتها وعظمتها بمحمد نبيّك ورسولك وخيرتك من خلقك وأمينك على وحيك.(4)
پروردگار ما در اين شامگاه كه اقامت در اين سرزمين در چنين وقتى را براى ما واجب كردى وا ن را بزرگ شمردى به محمد پيامبرت و بهترين خَلقت متوسل مى شويم.

در اينجا يك رشته اعتراضاتى است كه به صورت فشرده به آنها اشاره مى كنيم.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 . حلية الاولياء:3/121; مستدرك حاكم :3/108; استيعاب در حاشيه الاصابة:4/382; سير اعلام النبلاء:2/118 شماره 7; هيتمى: معجم الزوائد:9/256; كنزالعمال: 13/636 شماره 37608.
2 . ميزان الاعتدال:2/85، شماره 2801.
3 . صحيفه علوى:51; صحيفه سجاديه، دعاى 44.
4 . اقبال سيد بن طاووس:653.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------