عين همين جريان در دوران رياست ابوطالب نيز پيش آمد، قريش به حضور او رسيدند و از خشكسالى ناله كردند، ابوطالب تصميم گرفت به وسيله برادرزاده خود محمد كه نوجوانى بيش نبود از خدا باران بطلبد، دست اورا گرفت و پشت او را به ديوار كعبه قرار داد، گاهى به نوجوان و گاهى به آسمان اشاره مى كرد، يعنى خدايا به خاطر اين نوجوان رحمت خود را به طرف ما بفرست.

چيزى نگذشت كه ابر اطراف آسمان مكه و حوالى آن را فرا گرفت، و بيابان ها وگودال ها و دره ها مملو از آب گشت.(1)

برخى مى گويند شعر گذشته ابوطالب مربوط به اين حادثه است.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 . فتح البارى:2/492; سيره حلبى:1/116.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------