چه بسا افرادى با معيارهاى شخصى تصرف در دين را يك نوع قداست مى پندارند! مثلاً آيين اسلام، روزه را بر مسافر تحريم كرده است. هنگامى كه پيامبر در ماه رمضان براى فتح مكه حركت كرد و به نقطه اى رسيد كه بايست روزه خود را بشكند، جام آبى خواست و افطار نمود. ولى گروهى از خشكه مقدسان يا مقدس نمايان دور از فكر، به مخالفت برخاستند وروزه خود را نشكستند و چنين پنداشتند كه اگر با دهان روزه به جهاد بروند پاداش بيشترى خواهند داشت! وقتى مخالفت آنان به گوش پيامبر رسيد آنان را عاصى و گنهكار خواند.(1)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 . كافى: 4/127، باب كراهية الصوم فى السفر، حديث 5; صحيح مسلم:7/232.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------