در روز قيامت نامه هايي كه بيانگر اعمال ماست، به دست ما داده مي شود، نامه اعمال نيكوكاران به دست راستشان، و بدكاران به دست چپشان، مؤمنان صالح از مشاهده نامه اعمال خود خوشحال و مسرور مي شوند، و بدكاران شديدا نگران و ناراحت، همان گونه كه قرآن مجيد مي فرمايد: «فاما من اوتي كتابه بيمينه فيقول هاؤم اقرؤا كتابيه، اني ظننت اني ملاق حسابيه، فهو في عيشة راضية،... و اما من اوتي كتابه بشماله فيقول يا ليتني لم اوت كتابيه، اما آن كس كه نامه اعمالش را به دست راستش داده اند (از شادي) صدا مي زند كه (اي اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد!من يقين داشتم كه به حساب اعمالم مي رسم!و او در يك زندگي رضايتبخش خواهد بود- ولي كسي كه نامه اعمالش را به دست چپش داده اند مي گويد: اي كاش نامه اعمالم را به من نمي دادند!» [1] .
ولي در اين كه نامه اعمال چگونه است؟و چگونه نوشته مي شود كه هيچ كس قادر به انكار محتواي آن نيست؟درست بر ما روشن نمي باشد، و چنانكه قبلا نيز اشاره شد اصولا معاد و رستاخير ويژگيهايي دارد كه درك جزييات آن براي مردم دنيا مشكل يا غير ممكن است ولي كليات آن معلوم و غير قابل انكار است.
پاورقي ها: ---------------------------------------------------------------------------------------------
[1] سوره الحاقه، آيات 19 تا 25.