تلاوت قرآن از افضل عبادات است و كمتر عبادتي به پايه آن مي رسد، چرا كه اين تلاوت الهامبخش انديشه در قرآن، و انديشه و تفكر، سرچشمه اعمال صالح است.
قرآن خطاب به پيامبر اسلام (ص) مي گويد: «قم الليل الا قليلا، نصفه او انقص منه قليلا، او زد عليه و رتل القرآن ترتيلا،... شب را جز كمي بپا خيز، نيمي از شب را (بيدار باش) يا كمي از آن كم كن، يا بر آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان!» [1] .
و خطاب به همه مسلمانان مي گويد: «فاقرؤا ما تيسر من القرآن، آنچه براي شما ميسر است قرآن بخوانيد!» [2] .
ولي همان گونه كه گفته شد تلاوت قرآن بايد وسيله اي براي تفكر و تدبر در معني و محتواي آن باشد، و تفكر و انديشه نيز بايد، مقدمه عمل به قرآن گردد: «افلا يتدبرون القرآن ام علي قلوب اقفالها، آيا آنها در قرآن تدبر نمي كنند يا بر دلهايشان قفل نهاده شده است ». [3] .
«و لقد يسرنا القرآن للذكر فهل من مدكر، ما قرآن را براي تذكر آسان ساختيم آيا كسي هست كه متذكر شود (و عمل كند)!» [4] .
«هذا كتاب انزلناه مبارك فاتبعوه، اين كتابي است پر بركت كه (بر تو) نازل كرديم، پس از آن پيروي كنيد!» [5] .
بنابراين آنها كه به تلاوت و حفظ قرآن قناعت مي كنند، و از «تدبر» و «عمل » به قرآن خبري ندارند، گر چه يكي از سه ركن را انجام داده، ولي دو ركن مهمتر را از دست داده اند و گرفتار خسارت عظيمي شده اند.
پاورقي ها: ---------------------------------------------------------------------------------------------
[1] سوره مزمل، آيات 2- 4.
[2] سوره مزمل، آيه 20.
[3] سوره محمد، آيه 24.
[4] سوره قمر، آيه 17.
[5] سوره انعام، آيه 155.