روي اين مبنا آن ها در زندگي، آئين ويژه ي خود را دارند، في المثل روزهاي مقدس و تعطيلات ملي مخصوصي دارند كه به جز روزهاي مقدس و تعطيلات ملي ايرانيان است.
روزهائي كه در ميان بهائيان تعطيل و اشتغال به كار حرام شمرده شده است، از اين قرار است:
1 - روزهاي اول و دوم ماه محرم، كه روزهاي ميلاد باب و بهاء مي باشند.
2 - روز عيد نوروز ايرانيان، كه به عنوان «عيد فطر» تعطيل شمرده شده است.
3 - روز بيست و يك آوريل، برابر با اول ارديبهشت كه روز بعثت بهاءالله است.
4 - روزي كه بهاءالله در باغ رضوان بغداد خود را براي اولين بار به بابيان اعلام كرد.
5 - روز وفات (قتل) سيد علي محمد باب.
6 - روز درگذشت بهاءالله.
بنابراين، آئين بهاء، مذهب ناسيوناليستي ايراني نيست كه مليت و قوميت محيط پيدايش را تائيد و استوار كرده باشد، بلكه مذهبي است كه بر منابع و عقايد و آداب و رسوم مختلطي بنا شده است، كه مي توان آنها را در ميان افكار و عقايد و آداب و فلسفه هاي ملل گذشته جستجو كرد.
اينك در پائين به برخي منابع و سرچشمه هاي عقايد و احكام آئين بهاء اشارت مي شود.