ولي اين آرزوي سيد باب عملي نشد، بدين معني كه پس از كشته شدن باب، پيروانش جسد او را به عنوان «امانت» چند سالي، در جاهاي مختلف نگه داشتند و دست به دست گردانيدند تا سرانجام، در زمان عبدالبهاء يعني، پس از حدود پنجاه سال، به دستور او به «عكا» كه بندري است در فلسطين، بردند و دفن كردند و مقبره ي او را به نام «روضه ي مباركه» خواندند كه اكنون بر آن گنبد طلائي و بارگاه مجلل، مانند گنبد و بارگاههاي ائمه ي شيعيان، بنا كرده اند ولي آن آرزوي باب را كه سفارش كرده بود، جسد او را در حرمين دفن كنند، انجام ندادند يعني به وصيت او عمل نكردند.