اقوامش بر آن بودند، كه: هواي بسيار گرم بوشهر باعث پريشان انديشي و پراكنده گوئي او شده است از اين رو پيشنهاد كردند، كه او را از آنجا به عتبات عراق فرستند تا بلكه ديگرگوني اي در روش او پديد آيد تغيير مكان باعث تغيير عادت او شود.
او، در اين مدت، كه در بوشهر بدان روش به سر مي برد، در اثر رياضتها و خواندن دعاهاي بسيار و مداوم، داراي افكار ساده و لطيف و تخيلات شاعرانه شده بود و آمادگي سختي براي پذيرش افكار تازه و خللي در فكر و خيال او، پديدار شده بود.
وي، با اين اوضاع و احوال و چنين آمادگي، در سال 1255 قمري در سن بيست سالگي به سوي كربلا عزيمت كرد و در آنجا، پس از زيارت با بعضي از شاگردان سيد كاظم رشتي آشنا شد و با راهنمائي آنها در خدمت سيد رشتي رسيد و در درسهاي او حاضر گشت؛ و چون درسهاي مقدماتي عربي (صرف و نحو و اصول و فقه) را در شيراز فراگرفته بود، توانست از گفته ها و درسهاي سيد رشتي سود جويد و در سلك شاگردان او درآيد.