جهان بر لب پرتگاه سقوط و مردم در آتش جهل و خرافات می سوختند . انحطاط اخلاقی و تیرگیهای شرک و بت پرستی ، بینشهای غلط مذهبی ، بی عدالتی و نابرابری ، سایه شوم خود را بر سراسر گیتی افکنده بود . جزیرة العرب بدون مبالغه ، منجلاب بدبختی و کانون فساد و ستم بود . پیوندهای امور از هم گسیخته و آتش جنگهای قبیله ای از هر سو زبانه می کشید . نشاط و شادابی از روان مردم رخت بر بسته بود . دلها پر از ترس و روانها پریشان بود و روزنه نجاتی برای محرومین و تشنگان معرفت وجود نداشت .
در این هنگام ، جویندگان حکمت و شیفتگان حقیقت در انتظار فجر امید و صبح[22]صادق ، به سر می بردند و طالب فجری بودند که تیرگیهای ستم و ظلمات توحش و آلودگیهای ناشی از رذالتها را در هم نوردد . آنان لحظه شماری می کردند که وجودی ملکوتی و شخصیتی آسمانی ، جهان را از این ضلالت آشکار و پژمردگی و حرمان برهاند و انسانها را به ساحل نجات و رستگاری برساند و نیز نیازمند وجودی بودند که بر اثر ارتباط با عالم غیب و انقلابی ژرف و همه جانبه ، انسانها را بسوی زندگی نوین که توام با سعادت و معنویت است رهنمون سازد .
سرانجام روز موعود فرا رسید و وعده های الهی تحقق پذیرفت . بعثت پیامبر اسلام (ص) همچون آذرخشی کویر منحط و خفقان گرفته انسانیت را پرتوافشانی نمود و طلیعه وحی با فرمان قاطع « اقرا » نمودار گشت و موجی از نور الوهیت در غار حرا برخاست و جام جان حضرت محمد (ص) را لبریز از معنویت و روانش را از انوار معرفت مبتهج نمود . آن بزرگوار بر اثر ارتباط با جهان غیب از طریق وحی راز و رمز آفرینش و اسرار وجود را آموخت و دفتر کتاب هستی را فرا گرفت . قرآن کریم بر قلب مبارکش نازل گردید و چشمه همیشه جوشان و جویبار زلال توحید را در عمق روانش جاری ساخت تا از این طریق و با تمسک به قوانین جاودانی ، این کتاب مقدس که هرگز گرد کهنگی و غبار زمان بر آن نخواهد نشست تشنگان حقیقت را به فطرت خود بازگردانیده و جاده کمال را پیموده ، لقاء حق را طالب گردند . کتابی که هدایتی است برای گمراهان و حکمتی است برای صاحبان خرد و اندیشه . آری سرزمین حجاز مرکز تابش انوار تابناک وحی گردید و زنجیرهای اسارت که افکار انسانها را منجمد نموده بود یکی پس از دیگری از هم گسست . تبعیض و تجاوز ، عداوت و دشمنی و استثمار و بهره کشی از قاموس انسانها حذف گردید . رحمت و برکت به انسانها روی آورد ، آرامش و امنیت نیز ارمغان این انقلاب معنوی بود .