از ظهور آيين بهايي به عنوان ديني كه ادعاي الاهي بودن مي نمايد بيش از دو سده نمي گذرد.اين آيين كه توسط ميرزا حسينعلي نوري ملقب به بهاء الله در سال1280 هـ. ق و پس از اعلام نسخ آيين بابيت پايه گذاري گرديد، مدعي است كه در ادامه ي سلسله ي انبياء الاهي قرار گرفته است و خداوندگار عالم در روزگاران جديد اين شريعت بديع را براي مردمان جهان به ارمغان فرستاده است.
در اين مقاله ديدگاه بهائيت در مورد شيطان با نگاهي تطبيقي مورد بحث قرار گرفته است: يكي از پيشوايان آيين بهايي، عبدالبهاء"عباس افندي" ملقب به عبدالبهاء فرزند بهاء الله مي باشد. وي پس از پدر به پيشوايي جامعه بهاييان رسيد...
از وي در تبيين و نشر آثار بهايي مكتوبات زيادي در دسترس است و يك پژ‍وهشگر مسلمان بدون بررسي محتوايي آثار او نمي تواند به كنه آموزه هاي اين آيين جديد پي ببرد.
آنچه كه در مقاله زير مورد بررسي قرار مي گيرد تنها بخشي از يكي از تعاليم وي است كه در كتاب مكتوبات توسط جامعه امري به چاپ رسيده است.
پيش از آن كه به بررسي بخش مورد نظر بپردازيم لازم است چند مقدمه را از نظر بگذرانيم: