پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: روز قيامت كه مى شود براى فاطمه عليهاالسلام قبه اى از نور نصب مى شود، و حسين عليه السلام مى آيد در حاليكه سر مباركش در دستش مى باشد. و قتى فاطمه عليهاالسلام او را مى بيند ناله و فريادى مى زند كه در محشر هيچ ملك مقرب و نبى مرسل و بنده ى مؤمنى نمى ماند، مگر اينكه براى او گريه مى كند. در اين حال خداوند عزوجل كسى را با بهترين صورت براى او حاضر مى كند، و حسين بدون سر با قاتلانش مخاصمه مى كند.
خداوند قاتلين او و آنانكه خود را بر عليه او آماده كرده بودند و آنانكه شركت در كشتن او داشتند جمع مى كند و همه ى آنان را مى كشد تا به آخر آنان مى رسد. سپس دوباره آنان را جمع مى كند و اميرالمؤمنين عليه السلام آنان را مى كشد. بار ديگر آنان را جمع مى كند و امام حسن عليه السلام آنان را مى كشد. بار ديگر آنان را جمع مى كند و امام حسين عليه السلام آنان را مى كشد. همچنان آنان را جمع مى كند و هيچيك از ذريّه ى ما نمى ماند مگر اينكه آنان را مى كشد. آنگاه خداوند عقده ى غيظ را باز مى كند و اندوه را از ياد مى برد.
[ بحار الانوار: ج 43 ص 221 ح 7 از ثواب الاعمال.]