پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در حالی‌که وهابیان به مسائلی مثل تبرک کردن[1] و بوسیدن ضریح اولیاء الهی[2] و ... معترضند و آن را مصداق بدعت و شرک می‌دانند، هم‌چنین با کسانی‌که چنین اعمالی انجام دهند، اگر در عربستان سعودی باشند، سخت‌ترین و بدترین برخوردها صورت می‌گیرد و اگر در کشورهای دیگر باشند، آماج تهمت‌ها و افتراهایش می‌سازند؛ اما بعضاً در میان کلام بزرگان اهل سنت به مواردی برخورد می‌کنیم، که نه‌تنها این موارد، بلکه مواردی از این به مراتب بالاتر را هم، شرک و کفر نمی‌دانند.
وهابیان مسائلی مثل قربانی برای غیر خدا را هم، مصداق شرک، قلمداد نموده و با آن برخورد می‌کنند، و در کتاب‌هایشان به انواع گوناگون این اعمال را محکوم می‌کنند. در حالی‌که در این موارد هم، کلام افرادی که حتی خود وهابیان، به کتب ایشان استناد می‌کنند، شاهد خوبی بر اشتباه فاحش وهابیان در این زمینه است.
مثلاً نووی از بزرگان اهل سنت و از شارحان صحیح مسلم، که کتب او بسیار در نزد اهل سنت معتبر است و از جایگاه خاصی برخوردار می‌باشد. در مورد ذبح و قربانی برای غیر خداوند[3] از قول رافعی نقل می‌کند، که اگر ذبح و قربانی برای پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) خدا صورت گیرند، به این نیت که او پیامبر خداست، این ذبح حلال بوده و مشکلی ندارد.
و از این بالاتر می‌گوید: «اگر کسی به غیر خدا سجده کند، هرچند این کار جایز نیست، ولی هرگز این عمل موجب کفر و کافر شدن کسی‌که این عمل را انجام می‌دهد، نمی‌شود. جالب این‌که جناب نووی هرگز این سخن را رد نمی‌کند و آن را سخن خطایی نمی‌خواند.»[4]
حاصل کلام این‌که با وجود نهی وهابیان از اعمالی بسیار ساده‌تر، مثل بوسیدن ضریح پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، و تکفیر مسلمانان به‌خاطر این اعمال، کسانی در میان اهل سنت هستند، که حتی سجده بر غیر خدا را هم، موجب کفر و شرک نمی‌دانند.

پی‌نوشت:

[1]. تناقض وهابیون در مسأله تبرک.
[2]. جواز مس قبر مطهر پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله ).
[3]. قربانی برای امام حسین (علیه السّلام).
[4]. نووی، یحیی بن شرف، المجموع شرح المهذّب، دار الفكر، بی جا، بی تا، ج8، ص409.