آیه تطهیر یکی از آیاتی است که در عظمت شأن اهل‌بیت (علیهم السلام) نازل شده است و خداوند در آن خطاب به ایشان می‌فرماید: «إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَکُمْ تَطْهِيرًا.[احزاب /33] به‌درستی خداوند اراده کرده است، که اهل بیت را از پلیدی دور کند و شما را پاک و مطهر گرداند.»
در روایات شیعه و اهل سنّت وارد شده که: حضرت على و فاطمه و حسنین (علیهم السلام)، به خدمت پيامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) رسيدند و پیامبر آن‌ها را زير عبایی قرار داد و فرمود: «اللهّمّ إنّ هؤلاء أهل بيتي وخاصّتي أذهب عنهم الرجس.[1] خداوندا ایشان اهل بیت من و خاصان نزد من هستند، تو پلیدی را از ایشان دور گردان». سپس جبرئيل نازل شد و آيه تطهير را آورد.
دلالت و ظهور آیه بر پاکی اهل بیت (علیهم السلام) از هر پلیدی و رجس روشن و واضح است. ابن تیمیه که برتری امیرالمومنین در بین صحابه خط قرمز اوست، تلاش دارد، به هر روش ممکن این امر را مردود و باطل نشان دهد. یکی از شیوه‌های ابن تیمیه تأویل و توجیه روایات فضیلت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است. او در مورد آیه تطهیر می‌گوید:
«أمّا آية الطهارة فليس فيها إخبار بطهارة أهل البيت وذهاب الرجس عنهم، وإنّما فيها الأمر لهم بما يوجب طهارتهم وذهاب الرجس عنهم.[2] اما در آیه تطهیر، از طهارت اهل‌بیت، خبر داده نشده، بلکه به آن‌ها امر شده که طهارت داشته باشند.»
و در مورد دعای پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می‌گوید: «ثمّ إنّ مضمون هذا الحديث أنّ النبي دعا لهم... بأن يکونوا من المتقين الذين أذهب الله عنهم الرجس... فغاية هذا أن يکون هذا دعاء لهم بفعل المأمور وترک المحظور.[3] مضمون این حدیث که دعای پیامبر است ...این است که ایشان از متقین باشند و خداوند رجس و ناپاکی را از بین ببرد، و نهایت چیزی که اثبات می‌کند این است که دعایی است برای ایشان که اوامر و نواهی الهی را انجام دهند.»