پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اگر به تعریف بدعت دقت کنیم، حاصل آن این می‌شود، که عنوانی جز بدعت‌گذار نمی‌توان برای وهابیان در نظر گرفت. این در حالی است که وهابیان سال‌هاست تمامی مسلمانان را با اتهاماتی چون بدعت، سزاوار القابی چون کافر و مشرک می‌دانند.[1]
بدعت یعنی چیزی که در اسلام حکمی در مورد آن نباشد یا این‌که نتوان حکم کلی پیدا کرد که این مساله تحت آن حکم قرار گیرد، به شرط آن‌که بدعت‌گذار این عمل را با نیت دینی بودن این عمل انجام داده و آن را ترویج کند.[2]
اکنون که معنای بدعت مشخص شد، حال ببینم زمانی که وهابیت مساله‌ی زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را حرام می‌داند و منکر آن می‌شود،[3] آیا برای این کار خود دلیلی از شرع دارد یا این‌که شرع دقیقاً بر خلاف این نظر حکم می‌کند.
با نگاهی گذرا به کتب معتبر علمای اسلام، می‌توان به وجود کثیری از روایات پی‌برد که نه‌تنها رفتن به زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را جایز می‌داند، بلکه آن را به‌عنوان امری مستحب و موجب قرب الهی معرفی می‌کند.
یکی از این نمونه‌ها در کتاب «مغنی المحتاج» آمده است که علامه خطیب شربینی شافعی می‌گوید زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از سنت است زیرا خود آن حضرت فرمود: «هرکس برای زیارت قبر من بیاید و تنها حاجت او برای این سفر زیارت قبر من باشد، بر خداوند است که من در روز قیامت شفیع او باشم.»[4]
از این دست روایات در کتب اهل سنت حتی کتب صحاح اهل سنت بسیار یافت می‌شود. حال سوال این است، اگر کسی بعد از این‌که سنت بودن یک عمل ثابت شد بر خلاف آن حکم نماید، ضمن این‌که این حکم خود را عین دیانت بداند آیا مصداق بارز و علنی یک بدعت‌گذار نخواهد بود؟ آیا با وجود این موارد نمی‌توان چنین گفت که مصداق واقعی بدعت‌گذار، خود وهابیت است که عالم اسلام را بدعت‌گذار می‌داند؟

پی‌نوشت:

[1]. نقد نظريّه وهّابيّت، در تكفير مسلمانان.
[2]. بررسی مفهوم بدعت از نگاه آیت الله العظمی سبحانی.
[3]. دشمنی محمد بن عبد الوهاب با پیامبر اکرم (ص)
[4]. شمس الدین، محمد بن احمد خطیب شربینی شافعی، مغني المحتاج إلى معرفة معاني ألفاظ المنهاج، ج2، ص 283، داراکتب العلمیه، بیروت، 1415ق.