پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیان از همان بدو پیدایش توسط محمد بن عبدالوهاب بنیان‌گذار این فرقه‌ی منحرف، اعمالی چون استغاثه[1]، شفاعت[2] و توسل[3] را شرک می‌دانند و کسانی‌که مرتکب اموری این‌چنین شوند را به انواع تهمت‌های ناروا منتسب می‌کنند. تهمت‌هایی چون بدعت‌گذار، مشرک، کافر و... . این درحالی است که یا به عواقب این ادعای ناروا و این فتواها هرگز نمی‌اندیشند و یا این‌که واقعاً به تبعات این صحبت‌ها نیز ملتزمند.
به عبارت دیگر زمانی‌که می‌گویند: اگر کسی پس از وفات پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به ایشان متوسل شود و ایشان را واسطه‌ی برآورده شده حاجت خود کند، مشرک می‌شود، این بدان معناست که این عمل از سوی هر کس که باشد، حکمش همین است. حال از ایشان سوال می‌شود، اگر در میان صحابه کسی باشد، که این عمل را مرتکب شده است، حکمش چیست؟
شخصی چون عثمان بن حنیف که از صحابه‌ی بزرگ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و صاحب جایگاه و منزلتی نزد مسلمانان است، نه‌تنها به انجام چنین کاری اعتقاد دارد بلکه دیگران را نیز به انجام این امر توصیه می‌کند.
نمونه‌ی آن حدیث صحیحی است که طبق آن، جناب عثمان بن حنیف شخصی را ملاقات می‌کند که جهت انجام کاری نزد خلیفه‌ی سوم رفته و ایشان به او اعتنایی نکرده بود. لذا به عثمان بن حنیف مساله‌ی خود را می‌گوید. ایشان هم برای رفع مشکل به او این‌گونه آموزش می‌دهد که برو و دو رکعت نماز بخوان، سپس این‌گونه بگو: «خداوندا! از تو درخواست می‌کنم و به‌وسیله پیامبرت محمد، پیامبر رحمت به سوی تو توجه می‌کنم. ای محمد! من به‌وسیله تو به به پروردگار توجه می‌کنم، پس حاجتم را برآور.»[4] سپس حاجت خود را به یاد آور. سپس عثمان بن حنیف می‌گوید: این شخص چنین کرد و خلیفه‌ی سوم هم او را پذیرفت و حاجت او را برآورده ساخت.[5]
جالب این است که این حدیث از احادیث مورد اعتماد وثوق بزرگان حدیث است و در سند آن خدشه‌ای وارد نیست. حال که چنین است باید از وهابیان سوال نمود، حکم جناب عثمان بن حنیف به نظر شما چیست؟ آیا او هم مشرک است؟ اگر نیست پس این عمل باید جایز باشد و اگر مشرک است، این همه تاکید بر سنت صحابه در حالی‌که ایشان را مشرک می‌دانید، به چه معناست؟

پی‌نوشت:

[1]. استغاثه به اولیاء شرک نیست.
[2]. دلایل وهابیت در منع درخواست شفاعت.
[3].علمای حنبلی و توسل به اولیاء الهی.
[4]. «اللهم إني أسألك، وأتوجه إليك بنبيك محمد نبي الرحمة، يا محمد إني اتوجه بک الی ربی فتقضی لی حاجتی»
[5]. طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، تحقیق: حمدی بن عبدالمجید سلفی، ج9، ص 30، مکتبه ابن تیمیه، قاهره، چاپ دوم، بی تا.