پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیروان وهابیت که دستشان در مبحث ازدواج موقت از دلیل و مدرک تهی می‌گردد و پاسخی درخور بحث علمی ندارند، بحث را به حاشیه رانده و می‌کوشند با عوام‌فریبی و تحریک احساسات گفتگو را از مسیر اصلی منحرف سازند؛ در این مورد از باب نمونه می‌گویند: آیا شما شیعیان و یا علمایتان حاضرید دختران، خواهران و یا همسران خود را به عقد موقت دیگران درآورید؟
که در پاسخ می‌گوییم:
الف) این‌گونه پرسش‌ها، پرسش‌های تعنّتی است که غرض از آن، فهم حقیقت و رسیدن به پاسخ علمی نمی‌باشد؛ بلکه هدف، تحریک احساسات، اهانت، اذیت، و آزار و نیز طرح پرسش‌های ایذایی است؛ به همین‌رو، بهترین پاسخ به این‌‌گونه افراد، خاموشی و روگردانی از آن‌هاست، مگر در مواردی محدود، آن هم برای آشکار نمودن هویت پرسش‌گر و هدف او از طرح این‌گونه پرسش‌ها برای دیگران.
ب) دقیقاً همین پرسش را یکی از مخالفان امام باقر (علیه السّلام) پرسید و حضرت نیز همین برخورد را با او فرمود: «زراره گوید: عبدالله بن عمیر لیثی نزد امام باقر (علیه السّلام) آمد و عرضه داشت: نظر شما درباره‌ی متعه چیست؟ حضرت فرمود: خداوند آن را حلال، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آن را سنّت و صحابه نیز به آن عمل کرده‌اند؛ پس این عمل تا قیامت حلال می‌باشد. آن شخص گفت: چگونه شما چنین می‌گویی، در حالی‎که عمر بن خطّاب آن را نهی کرده؟ حضرت فرمود: پس تو به اعتقاد صاحبت «عمر» عمل کن و من نیز به اعتقاد صاحبم «پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)» عمل می‌کنم و اگر بخواهی حاضرم با تو در حقانیت قول پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و بطلان قول عمر، ملاعنه (مباهله) کنم. آن شخص در ادامه به امام باقر (علیه السّلام) عرض کرد: آیا حاضر می‌شوی زنان، دختران و یا دختر عموهای خود را به متعه دیگران درآوری؟ با چنین سخنی حضرت از او روگرداند و هیچ پاسخی به او نداد (پاسخ ابلهان خاموشی است).»[1] در برخی روایات آمده که امام باقر (علیه السّلام) با تعبیر «احمق» از او یاد کرد و از پاسخ به او خودداری ورزید.[2]
روشن است که پاسخ ندادن امام باقر (علیه السّلام) به چنین کسی منطق قرآن کریم «وَ إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا.[فرقان/63] مؤمنان کسانی هستند که چون با افراد نادان مواجه می‌شوند، به آنان سلام می‌گویند (و از آنان رو می‌گردانند.)» و از باب پاسخ ندادن به ابلهان است.
این نکته نیز گفتنی است که برخی از اشکال کنندگان به شیعه به قدری از مذهب شیعه بی‌خبرند که سخن از متعه‌ی همسران و دختران به میان می‌آورند، در حالی‌که نمی‌دانند زنان شوهردار هرگز و دختران باکره بدون اذن پدر نمی‌توانند متعه شوند.

پی‌نوشت:
[1]. «عن زرارة قال جاء عبدالله بن عمیر اللّیثیّ إلی أبی جعفر (علیه السّلام) فقال له ما تقول فی متعة النّساء فقال أحلّها الله فی کتابه و علی لسان نبیّه (صلی الله علیه و آله و سلم) فهی حلال إلی یوم القیامة فقال یا أبا جعفر مثلک یقول هذا و قد حرّمها عمر و نهی عنها فقال و إن کان فعل قال إنّی أعیذک بالله من ذلک أن تحلّ شیئا حرّمه عمر قال فقال له فأنت علی قول صاحبک و أنا علی قول رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فهلمّ ألاعنک أنّ القول ما قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و أنّ الباطل ما قال صاحبک قال فأقبل عبدالله بن عمیر فقال یسرّک أنّ نساءک و بناتک و أخوتک و بنات عمّک یفعلن قال فأعرض عنه أبوجعفر (علیه السّلام) حین ذکر نساءه و بنات عمّه.» الکافی، کلینی، دار الکتب العلمیة، تهران، ج 5، ص 449.
[2]. «...و ما ذکر النّساء هاهنا یا أنوک؟... «ای احمق! چرا در بحث علمی، نام زنان را به میان می‌آوری؟».» بحار الأنوار، علامه مجلسی، دار احياء التراث العربی، بیروت، ج 46، ص 356.