پس مناقشه ابن‌تیمیه دو بخش دارد:
1) عدم ورود در کتب معتبر.
2) اشکال سندی

جواب به ابن‌تیمیه
1) اولاً این روایت در بسیاری از کتب معتبر آمده است که از جمله:
الف) کتاب «الآحاد و المثانی» تألیف ابوبکر بن أبی‌عاصم. او کسی است که مورد وثوق عالمان اهل حدیث است و کتب او مورد تایید می‌باشد. ذهبی در مورد او می‌گوید: «حافِظٌ، کَبیرٌ، إمامٌ، بارِعٌ ...[3] او حافظ، بزرگ، امام و ... است.»
ب) کتاب «المعجم الکبیر» تألیف طبرانی که در مورد او گفته‌اند: «کانَ اَحَدُ الائمة و الحُفاظ فی علم الحديث...[4] او یکی از امامان و حافظان در علوم حدیثی است.»
ج) کتاب «اسد الغابه» تألیف ابن‌اثیر جزری که در موردش گفتند: «الشیخ، الاِمام، العَلّامَة، المُحَدّث...[5] او بزرگ، امام، علامه و محدث است.»
و در بسیاری کتب دیگر مانند تاریخ مدینه دمشق[6] و المستدرک علی الصحیحین[7] و غره آمده است.
درست است که این روایت در کتاب صحیحین نیامده است، ولی در منابع معتبر اهل سنت وارد شده است و عدم نقل آن در صحیحین نمی‌تواند دلیل قانع کننده‌ای بر عدم اعتبار روایت باشد.
2) از لحاظ سندی نیز این روایت مورد تایید خاص  و عام محدثین اهل‌سنت قرار گرفته است. مثلاً:
الف) حاکم نیشابوری بعد از نقل این روایت در کتابش گفته است: «... هذا حدیث صحیح الاسناد و لم یخرجاه.[8] این روایت بر اساس شروط بخاری و مسلم صحیح است ولی آن دو، این روایت را در کتاب خود ذکر نکردند.»
ب) هیثمی در کتابش بعد از ذکر این روایت می‌گوید: «و رواه الطبرانی و إسناده حسن.[9] این روایت را طبرانی نقل کرده و سندش حسن است.»
هرچند که مطالب ذکر شده برای تایید صحت روایت کافی است، ولی برای تایید بیشتر به روایت صحیحی اشاره می‌کنیم که در صحیح بخاری آمده است و از لحاظ مفهوم با روایت مورد بحث یکسان است.
بخاری در کتابش آورده است: «إنَّ رَسُولَ‌الله قال: فاطِمَةُ بَضعَةٌ مِنّی فَمَن أغضَبَها أغضَبَنی.[10] رسول‌خدا فرمودند: فاطمه پاره تن من است هر کس او را خشمگین کند مرا خشمگین کرده است.»
بنابراین طبق هر دو حدیث که مورد اتفاق بزرگان اهل حدیث است، خشم فاطمه (سلام الله علیها) خشم خداوند است و کسی‌که مورد خشم حضرت زهرا (علیها السلام) واقع گردد، بلاشک مورد خشم و غضب خداوند قرار می‌گیرد.

پی‌نوشت:

[1]. الآحاد و المثانی، ابوبکر بن ابی عاصم، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج5، ص363، ح2959
المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری،: ج3، ص167، ح4730
[2]. منهاج السنة، ابن تیمیه،:ج4، ص248
[3]. سیر اعلام النبلاء، ذهبی،:ج13، ص430
[4]. طبقات حنابله،قاضی ابی یعلی الفراء،: ج2، ص50
[5]. سیر اعلام النبلاء، ذهبی: ج22، ص354
[6]. تاریخ مدینة دمشق، ابن‌عساکر،:ج3، ص165، ح598
[7]. المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری،: ج3، ص167، ح4730
[8]. همان.
[9]. مجمع الزوائد و منبع الفوائد، هیثمی، : ج9، ص204
[10]. صحیح بخاری، محمد بن اسماعیل بخاری،: ج4، ص210، باب مناقب المهاجرین

نویسنده: محمد یاسر بیانی