در اینجا برای اینکه برادران مسلمان من مشتبه نشده و تطور نکنند که کلمات قرآن دراین موضوع قابل تاویل بوده است، چند آیه از آیات شریفه ی قرآن مجید را که دراین مورد نازل شده است ذکر می کنیم:
خداوند در آیه ی (66) از سوره ی مبارکه ی مریم می فرماید: و یقول الانسان ءاذا مامت لسوف اخرج حیا او لایذکر الانسان انا خلقناه من قبل و لم یک شیئا فوربک لنحشرنهم و الشیاطین ثم لنحضرنهم حول جهنم جثیا- آن شخص گوید آیا ما پس از اینکه مردیم دوباره زنده خواهیم شد؟ او فراموش کرده است آفرینش ابتدائی خودش را که چیزی نبوده است و او را هستی دادیم، و قسم به پروردگار جهان که همه را و همه شیاطین را محشور و زنده خواهیم کرد و همه را در اطراف جهنم حاضر خواهیم ساخت.
و در سوره ی حج می فرماید: یا ایها الناس اتقوا ربکم ان زلزلة الساعة شیء عظیم یوم ترونها تذهل کل مرضعة عما ارضعت و تضع کل ذات حمل حملها و تری الناس سکاری و ما هم بسکاری و لکن عذاب الله شدید- پرهیز کنید از عذاب خدا که زلزله و اضطراب قیامت بسی بزرگ است، در آن روز مادر از بچه ی شیر خواره ی خود غفلت کرده و زن حامله جنین خود را سقط می کند و مردم همه در حیرت و بهت فرو میروند، و مانند اشخاص مست مدهوش و بیهوش گردند، و عذاب خدا سخت آشکار می شود.
و در آیه ی (6) می فرماید: ذلک بان الله هو الحق و انه یحیی الموتی و انه علی کل شیء قدیر و ان الساعة آتیة لاریب فیها و ان الله یبعث من فی القبور- خداوند حق است و او مردگان را زنده می کند، و او بر هر امری قادر است و قیامت خواهد آمد و شکی در آن نیست، و خداوند مردم را از قبرها برانگیخته خواهد کرد.
و در آیه ی (15) از سوره ی مبارکه مومنون می فرماید: فتبارک الله احسن الخالقین ثم انکم بعد ذلک لمیتون ثم انکم یوم القیمة تبعثون- پس مبارک است احسن آفرینندگان و سپس شما مرده خواهید شد و پس از آن دوباره در روز قیامت برانگیخته می شوید.
و در آیه ی (66) از سوره ی مبارکه نمل می فرماید: بل ادارک علمهم فی الاخرة بل هم فی شک منها بل هم منها عمون و قال الذین کفروا ءاذا کنا ترابا و آبائنا ائنا لمخرجون- آنها نسبت به جهان آخرت جاهل هستند و بلکه در شک و تردیدند و یا به کلی بی اطلاع و بی خبرند، و اشخاصیکه کافرند می گویند آیا ما و پدران ما پس از اینکه پوسیده و خاک شدیم دوباره زنده خواهیم شد.
پس در پیرامون این آیات شریفه به دقت ملاحظه فرموده، و سپس از جناب باب و بهاء بپرسید: آیا مردم هنگام قیام ایشان پس از اینکه مرده بودند زنده و محشور گشتند؟ آیا میلیون ها نفوسی که در هزار و دویست و شصت سال از دنیا رحلت کرده بودند همه مبعوث گشته و روز قیامت را درک نمودند؟ آیا این همه خطاباتی که در موضوع قیامت و بعث وارد شده است متوجه چند صد یا چند هزار نفر، آن هم بعد از هزار و دویست و شصت سال بوده است؟
آیا پیروان باب و بهاء پس از اینکه پوسیده و خاک شده بودند قیامت را دیدند؟ آیا قیام باب و بهاء چه ربطی با مردم زمان رسول اکرم داشت که از این جهت در مورد طعن و مذمت آن حضرت واقع شوند (بل ادارک علمهم فی الاخرة)؟ آیا روز قیام باب و بهاء مردم جهان مضطرب و متزلزل شده و چنان متوحش گشتند که مادرها بچه های خود را فراموش کرده و زن های حامله وضع حمل نمودند؟ آیا مردم جهان برای همیشه در جهنم معذب و در بهشت متنعم شدند؟
آری مردم جهان از این تاویلات خنده آور بایستی در عذاب باشند؟ (حتی اذا فتحنا علیهم بابا ذا عذاب شدید-مومنون77) مردم روشن فکر می باید ازاین بافندگی های پوچ و بی مغزی که اثر نهایت انحطاط فکر بشر است، متاثر گردند. (1)

1- محاکمه و بررسی باب بهاء صفحه ی 110 تا 113