در قزوین چهار برادر بودند (ملا محمد تقی شهید، ملا محمد صالح، شیخ جواد، ملاعلی) و هر چهار نفر از اهل فضل و دانش محسوب می شدند، مخصوصا برادر بزرگتر ملا محمد تقی و کوچک تر از آن که ملا محمد صالح بود، هر دو از علماء و فقهای درجه اول شهر قزوین شمرده می شدند.
ملا محمد صالح دختری داشت (متولد سال 1230هجری) به نام ام سلمه یا طاهره یا زرین تاج که از کوچکی آثار استعداد مانند جمال چهره اش از ناصیه اش پیدا و از محضر عم و پدرش پیوسته استفاده می نمود.
این دختر با پسر عموی بزرگ خود که ملا محمد امام جمعه باشد ازدواج نموده و سه اولاد از همین ملا محمد به وجود آمد.
و چون ملا علی عموی کوچک او از تلامذه ی احسائی و از مریدان سید رشتی بود، طاهره نیز طریقه ی او را پسندیده و پیوسته کتب شیخ و سید را مطالعه می نمود.
و اخیرا هم با سید رشتی به مکاتبه و مراسله پرداخته و چون به ملاقات او اشتیاق پیدا کرده بود، از شوهر و بچه هایش دست کشیده در سال (1259) عازم گردید.
تصادفا در همین ایام سید رشتی فوت کرده و طاهره به ملاقات سید موفق نشده و ناچار در کربلا اقامت نمود تا تکلیف نائب سید و شیعه ی کامل معلوم شود.
آری طاهره در کربلا به وسیله ی چند نفر از مومنین باب (حروف حی) با سید باب مربوط شده و بنای مکاتبه و سوال و جواب گذاشتند.
سید باب هنگام نوشتن احسن القصص علاقه ی مفرطی به قرة العین داشته و در اغلب سوره های آن کتاب چند آیه بی اختیار در حق او نوشته است و این علاقه از کجا آمده است، ما نمی توانیم در این موضوع قضاوت کامل کنیم.
در سوره ی 20 گوید: یا قرة العین قل ان الله قد جعل حکم السابقین فی خاتم من العقیقة الحمراء و المومنین فی خاتم من الدرة الصفراء و المشرکین فی خاتم من الحدیدة الخضراء و قد جعل الله حکمه فی ایدیک علی الحق بالحق فاصرفه کما تشاء و ان الله قد کان عالیا بالحق محیطا، یا قرة العین انک الفجر بعد اللیل فی عشر من الشهر الحرام عاشوراء و انک الوتر بعد الرکعتین من الشفع بما قد قدر الله فی ام الکتاب مسطورا.
و در سوره 23 گوید: یا قرة العین انا قد شرحنا صدرک فی الامر من کل شیء علی الحق بالحق بدیعا و انا نحن قد ارفعنا ذکرک فی الباب لیعلم الناس قدرتنا بان الله الاجل عن وصف العالمین.
و در سوره 22 گوید: یا قرة العین ان الله قد جعل العینین فی ایدیک هذه عین الکافور حول الماء مسطورا و هذه ماء الطهور من الکوثر المسجور حول النار مستورا فاحی الناس بالمائین و ما شئت کما شئنا.
و رد سوره 28 گوید: یا قرة العین فات ذا القربی من اهل العماء حظهن علی سر سطر السر المستسر المقنع بالسر حول النار مستورا و اعط للمسکین اهل لجة المحبة علی الحق الاکبر قطرة من الماء الموشحة من کاس الذهب الطریة باذن الله الحکیم علی سبیل الحکمة.
و طوری که از خطابات و کلمات سوره ی (34-33-32-31-30) که در پیرامون آیات مربوطه به حضرت یوسف و زلیخا است معلوم می شود این است که، سید به قرة العین علاقه و محبت مفرطی هم داشته است و بعید نیست که این کتاب را به عنوان خطابات به قرة العین و به بهانه ی تفسیر سوره ی یوسف نوشته باشد.
در سوره ی 32 گوید: یا اهل العماء لاتقولوا للذین یریدون الله و یاتونه من بابه اولئک یتراودون فی ملیحا عربیا لیشفقون به نفسه عن انفسهم.
و در سوره ی 31 گوید: یا قرة العین لا تجعل یدک مغلولة علی السر فی نفسک و لا تبسطها کل البسط فی امرک فیقعد الناس خول الباب بالحق العلی ممحوا علی السر محسورا.
و ممکن است این جمله بعد از نامه ی قرة العین و اظهار محبت او بوده است که سید او را امر به اعتدال می کند و البته این مطلب باید با شواهد خارجی و تاریخی روشن شود.
 و در سوره ی 58 گوید: و لعمری انک المحبوب لدی الحق و الخلق و لاخول و لا قوة الا بالله و کفی بالله مولیک منتقما.
و در سوره ی 76 گوید: یا قرة العین ان الله قد اختارک لنفسی فاستمع لما یوحی الیک من قبل الله العلی.
و در سوره ی 78 گوید: یا قرة العین قل انی انا الانسان فی ام الکتاب قد کنت مذکورا و قل انی انا الماء فی کاس الطهور قد کنت کافورا.
و در سوره ی 91 گوید: یا قرة العین فانطق علی لحن الحبیب تحت قعر الحب من امر مولاک القدیم بدیعا.
و در سوره ی 93 گوید: یا قرة العین فانطق علی لحن الحبیب عند العرش و اقمص علی الکلمات قمیص النسمات. (1)
و ما این جمله ها را ترجمه نکردیم که خوانندگان محترم روی صفاء و نورانیت قلب و با کمال بی طرفی، مقصود و منظور سید را درک کرده و در فهمیدن معانی آنها آزاد باشند.

1- محاکمه و بررسی باب و بهاء صفحه ی 90 تا 93