دشمنی و عناد ابن تیمیه با امیر المومنین علی بن ابیطالب (ع) بر کسی پوشیده نیست . وی در کتاب منهاج السنه خود تمام تلاش و کوشش خود را به کار گرفته تا آیات و اخباری را که به نوعی به فضائل و مناقب آن حضرت اشاره می نمایند ، تضعیف کرده و یا رد نماید . از این روست که وی برخی را ناصبی و دشمن اهل بیت (ع) دانسته اند .

در این مقاله اعتقاد او پیرامون آیه ولایت را بیان می نماییم

ابن تیمیه نزول آیه ( انما ولیکم الله و رسوله و الذین ءامنوا الذین یقیمون الصلوه و یوتون الزکوه و هم راکعون ) (1) که به آیه ولایت مشهور است را در شان امیر المومنین (ع) انکار کرده و می گوید : بعضی از راویان کذاب و دروغگو ، نزول این آیه را در مورد حضرت علی و صدقه دادن آن حضرت در نماز دانسته اند .اما تمامی محدثین صدقه دادن حضرت علی (ع) در نماز و نزول این آیه در حق آن حضرت را انکار کرده اند .(2)

ابن تیمیه با پیروی از امویان در تنقیص حضرت علی (ع) با نادیده گرفتن روایات مختلف درباره شان نزول این آیه و دروغگو دانستن راویان این احادیث و با بی توجهی به اقوال مفسرین شیعه و سنی ، فضائل امیر المومنین (ع) را انکار کرده و دشمنی خود را با اهل بیت (ع) بع اثبات رسانده است .

جالب این که کسی که خود به راحتی دروغ می گوید و اعتقاد فاسد خود را به تمامی محدثین نسبت می دهد ، دیگران را متهم به کذب و دروغ می کند .

سیوطی شافعی و حاکم حسکانی حنفی به نقل از عبد الرزاق صنعانی ، عبد بن حمید ، ابن جریر ، ابو الشیخ ، ابن مردویه ، طبرانی ،ابن ابی حاتم، ابن عساکر ، ابونعیم و خطیب بغدادی روایات متعددی را از امیر المومنین (ع) ، عبد الله بن عباس ، عمار بن یاسر ، جابر بن عبد الله انصاری ، مقداد بن اسود ، ابوذر غفاری ، ابورافع ، انس بن مالک ، خادم پیامبر اکرم ،سلمه بن کهیل ،مجاهد ، محمد بن حنفیه ،عطاء بن سائب ، ابن جریج و عتبه بن حکیم درباره صدقه دادن حضرت علی (ع) در نماز و نازل شدن این آیه در مورد آن حضرت ، نقل می کنند .(3)

آلوسی سلفی یکی دیگر از مفسران اهل سنت معتقد است که بیشتر مورخین نزول آیه شریفه فوق را در حق امیر المومنین ع و صدقه دادن آن حضرت در نماز پذیرفته اند .(4)

قاضی ایجی ، جرجانی و قوشجی و تفتازانی نیز معتقدند : تمامی علما نزول آیه ولایت در حق حضرت علی (ع) و صدقه دادن آن حضرت را در نماز پذیرفته و بر آن اتفاق نظر دارند .(5)

ابوریحان نیز اصل ماجرا و صدقه دادن حضرت علی (ع) را پذیرفته و می نویسد : امیر المومنین (ع) در بیست و چهارم ذی الحجه انگشتر خود را صدقه داد . (6)

حال ببینید چگونه ابن تیمیه همه این صحابه و علما را کذاب و دروغگو می داند !

منابع :

(1) مائده/55

(2) ابن تیمیه ، منهاج السنه 1/364 و 4ص 65 و 80

(3) سیوطی ، الدر المنثور ج3 ص 98 و 99 و حاکم حسکانی ، شواهد التنزیل ج1 ص 161 و 184 ح 216 - 240

(4) آلوسی ، روح المعانی 6/458

(5)ایجی ، المواقف ، 3/601 در المقصد الرابع - جرجانی ، شرح المواقف 8/360 - تفتازانی ، شرح المقاصد 2/288

(6) ابوریحان بیرونی ، الآثار الباقیه عن القرون الخالیه ص 297